Andlitsblinda
Andlitsblinda, andlitsókenni eða andlitstúlkunarstol (fræðiheiti: prosopagnosia, úr grísku prosopon = andlit, agnosia = að þekkja ekki) er það þegar einstaklingur þekkir ekki annað fólk á andlitinu. Það lýsir sér þannig að fólk greinir ekki á milli andlita, sér engan mun á andlitunum og þekkir þess vegna ekki fólk af andlitinu. Þessu veldur galli í heilanum á því svæði sem sér um andlitskenni. Nánar tiltekið er þetta heilaskemmd eða vanþroski á gagnaugablaði, oftast á hægra heilahveli. Gerður er greinarmunur á tvenns konar andlitsókenni. Annars vegar er um að ræða meðfætt andlitsókenni, sem stafar af þroskaskerðingu viðkomandi svæðis. Hins vegar er um að ræða áunnið andlitsókenni, sem stafar oftast af skaða sem þetta svæði heilans hefur orðið fyrir, til dæmis af slysförum eða heilablóðfalli. Þetta ástand hefur engin áhrif á það að þekkja hluti né heldur á almenna greind.
Í Bandaríkjunum eru allt að 2,5% fólks haldin þessum meðfædda galla. Þessir einstaklingar þurfa að treysta á önnur svæði heilans, sem eru síður næm fyrir andlitum til þess að þekkja aðra og er þá misjafnt hvernig það gengur.
Engin meðferð er til við andlitsblindu. Ein afleiðing andlitsblindu er til dæmis erfiðleikar við að halda þræði þegar horft er á kvikmyndir vegna vandkvæða við að bera kennsl á persónurnar, sér í lagi ef þær eru margar.
Fólk með andlitsblindu nýtir sér oft önnur einkenni til að þekkja aðra einstaklinga, svo sem eins og fatnað, hárlit, líkamsvöxt, rödd og fleira þess háttar. Vegna þessa ágalla getur sá andlitsblindi oft átt í erfiðleikum með eðlileg samskipti við aðra.
Heimild
[breyta | breyta frumkóða]
- Fyrirmynd greinarinnar var „prosopagnosia“ á ensku útgáfu Wikipedia. Sótt 4. júní 2018.