Addisonveiki

Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu
69 ára gömul kona með Addisonveiki, fyrir og eftir læknismeðferð. Fyrir læknismeðferð er konan þreytuleg og lítur út eins og hún sé sólbrún.

Addisonveiki er nýrnahettubilun en orsakir eru í 90% tilvika sjálfsofnæmi. Einkenni veikinnar eru almennur slappleiki, úthaldsleysi, megrun, svimi og saltþörf, dökkur einkennandi húðlitur, lágþrýstingur með háu kalíum í blóði og lágu natríum. Sjúkdómurinn getur komið í ljós í tengslum við aukið álag á líkama við sýkingar eða skurðaðgerðir. Sjúkdómurinn veldur skorti á glúkókorti-kóíðum (aðallega kortisól) og mineralkortikóíðum (aðallega adósterón) vegna eyðingar nýrnahettufruma. Einkennandi húðlitur sjúklinga með Addisonveiki stafar af því að heiladingull eykur myndun ACTH hormóni vegna lægri styrks glúkókortikóíða í blóði og við það myndast einnig MSH (melanocyte stimulating hormone) sem örvar myndun melaníns. Dökkur húðlitur er mest áberandi í olnbogum, lófum, á hnúum og í slímhúðum.[1]

Tilvísanir[breyta | breyta frumkóða]

  1. Gústafsson, Ágúst Óskar; Guðnason, Janus Freyr; Janus Freyr Guðnason; Sigurðsson, Gunnar (1. desember 2010). „Tilfelli mánaðarins: Sólbrúnn og úthaldslaus karlmaður“. Læknablaðið. 2010 (12): 767–768. doi:10.17992/lbl.2010.12.334.