Undirtala

Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu

Undirtala er stak, sem er minna eða jafnt sérhverju staki í tilteknu röðuðu mengi. Setjum að SA sé mengi undirtalna mengisins A, en þé er hágildi þess stærsta undirtala A (enska: Infirmum), táknuð með Inf A. Þ.e. max SA = Inf A. Ef A er hlutmengi rauntalna, sem er ótakmarkað að neðan, gildir að Inf A = -∞ . Tómamengið hefur stærstu undirtölu ∞. Á samsvarandi hátt er skilgreind yfirtala mengis.