Fara í innihald

Staðalaðstæður

Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu
(Endurbeint frá Staðalþrýstingur)

Staðalaðstæður eða staðalskilyrði eru þær umhverfisaðstæður sem reynt er að hafa ríkjandi þegar efnafræðilegar tilraunir eru framkvæmdar. Þessar stöðluðu aðstæður eru stofuhiti, þ.e. hiti 20°C (293,15 K) og staðalþrýstingur, þ.e. loftþrýstingnn ein loftþyngd, jafngilt 1013,25 hPa (hektópasköl). Sem dæmi þá er suðumark vatns er 100°C við staðalaðstæður.

Staðalaðstæður gjarnan táknaðar með skammstöfuninni STP (enska: Standard Temperature and Pressure, íslenska: staðlaður hiti og þrýstingur). Skilgreining staðalaðstæðna er þó reyndar nokkuð á reiki, en stundum er miðað við hitastigið 0 °C og stundum 25 °C. Einnig er stundum miðað við þann hita og þrýsting, þar sem jafnvægisklofnunarstuðull vatns er 10-14.

Notast er við hitastigið 0°C í dæmum þar sem átt er við kjörgaslögmálið, PV = nRT. Hitastigið 25°C kemur frá stöðluðum hita og þrýstingi andrúmsloftsins, skammstöfun SATP (enska: Standard Ambient Tempurature and Pressure). Það er notað í eðlisefnafræði og varmaefnafræði sem staðlað viðmið fyrir efnahvörf og jafnvægi.