„Hellislíking Platons“: Munur á milli breytinga

Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu
Efni eytt Efni bætt við
Ný síða: Platon ímyndaði sér hóp af fólki sem hefur búið handjárnaða í helli allt sitt líf, fólk sem sneri út í auðan vegg. Fólkið horfir á skugga sem varpaðir eru á vegg, sku...
 
Ekkert breytingarágrip
Lína 1: Lína 1:
Platon ímyndaði sér hóp af fólki sem hefur búið handjárnaða í helli allt sitt líf, fólk sem sneri út í auðan vegg. Fólkið horfir á skugga sem varpaðir eru á vegg, skuggarnir eru fólk og hlutir sem færast frá flöktandi eld bak við þá og fæðast myndir af þeim skuggum. Samkvæmt Platon, eru skuggarnir eins nálægt raunveruleikanum, sem fangarnir fá að sjá. Hann skýrir þá hvernig heimspekingur er eins og fangi sem er leystur frá hellinum og áttar sig á því að skuggarnir á veggnum teljast ekki raunveruleiki yfirleitt, þar sem hann mun koma til með að skynja hina réttu mynd af veruleikanum frekar en bara skuggann sem áður blasti við föngunum. Fangarnir myndu einnig telja bergmál vera raunveruleg hljóð, ekki bara spegilmynd af raunveruleikanum, þar sem þeir höfðu aldrei séð eða heyrt. Hefðu þeir ekki lofað og heillað þann sem nógu snjall væri til að geta best giskað á hvaða skuggi myndi koma næst, eins og einhver sem skildi eðli heimsins? Og mundi ekki allt samfélag þeirra velta á skuggunum á veggnum?
Platon ímyndaði sér hóp af fólki sem hefur búið handjárnaða í helli allt sitt líf, fólk sem sneri út í auðan vegg. Fólkið horfir á skugga sem varpaðir eru á vegg, skuggarnir eru fólk og hlutir sem færast frá flöktandi eld bak við þá og fæðast myndir af þeim skuggum. Samkvæmt Platon, eru skuggarnir eins nálægt raunveruleikanum, sem fangarnir fá að sjá. Hann skýrir þá hvernig heimspekingur er eins og fangi sem er leystur frá hellinum og áttar sig á því að skuggarnir á veggnum teljast ekki raunveruleiki yfirleitt, þar sem hann mun koma til með að skynja hina réttu mynd af veruleikanum frekar en bara skuggann sem áður blasti við föngunum. Fangarnir myndu einnig telja bergmál vera raunveruleg hljóð, ekki bara spegilmynd af raunveruleikanum, þar sem þeir höfðu aldrei séð eða heyrt. Hefðu þeir ekki lofað og heillað þann sem nógu snjall væri til að geta best giskað á hvaða skuggi myndi koma næst, eins og einhver sem skildi eðli heimsins? Og mundi ekki allt samfélag þeirra velta á skuggunum á veggnum?

[[ca:Mite de la caverna]]
[[da:Hulelignelsen]]
[[de:Höhlengleichnis]]
[[en:Allegory of the Cave]]
[[es:Alegoría de la caverna]]
[[eo:Parabolo de la kaverno]]
[[eu:Haitzuloaren mitoa]]
[[fa:تمثیل غار افلاطون]]
[[fr:Allégorie de la caverne]]
[[id:Perumpamaan gua Plato]]
[[it:Mito della caverna]]
[[he:משל המערה של אפלטון]]
[[hu:Barlanghasonlat]]
[[nl:Allegorie van de grot]]
[[ja:洞窟の比喩]]
[[no:Platons hulelignelse]]
[[pl:Idealizm obiektywny]]
[[pt:Mito da caverna]]
[[ru:Миф о пещере]]
[[fi:Luolavertaus]]
[[sv:Platons grottliknelse]]
[[te:ప్లేటో తత్త్వములు]]
[[uk:Міф про печеру]]

Útgáfa síðunnar 13. september 2010 kl. 17:30

Platon ímyndaði sér hóp af fólki sem hefur búið handjárnaða í helli allt sitt líf, fólk sem sneri út í auðan vegg. Fólkið horfir á skugga sem varpaðir eru á vegg, skuggarnir eru fólk og hlutir sem færast frá flöktandi eld bak við þá og fæðast myndir af þeim skuggum. Samkvæmt Platon, eru skuggarnir eins nálægt raunveruleikanum, sem fangarnir fá að sjá. Hann skýrir þá hvernig heimspekingur er eins og fangi sem er leystur frá hellinum og áttar sig á því að skuggarnir á veggnum teljast ekki raunveruleiki yfirleitt, þar sem hann mun koma til með að skynja hina réttu mynd af veruleikanum frekar en bara skuggann sem áður blasti við föngunum. Fangarnir myndu einnig telja bergmál vera raunveruleg hljóð, ekki bara spegilmynd af raunveruleikanum, þar sem þeir höfðu aldrei séð eða heyrt. Hefðu þeir ekki lofað og heillað þann sem nógu snjall væri til að geta best giskað á hvaða skuggi myndi koma næst, eins og einhver sem skildi eðli heimsins? Og mundi ekki allt samfélag þeirra velta á skuggunum á veggnum?