Uppreist æru

Uppreist æru getur forseti veitt þeim sem ekki hefur óflekkað mannorð og nýtur hann þá sömu réttinda og þeir sem hafa óflekkað mannorð. Þeir sem hlotið hafa í fyrsta sinn refsidóm þar sem refsingin fer ekki fram úr 1 árs fangelsi, hljóta fimm árum eftir að refsingin er að fullu úttekin sjálfkrafa réttindi á við þá sem hafa óflekkað mannorð að því gefnu að þeir hafi á þeim tíma ekki verið ákærðir fyrir brot sem þyngri refsing en sektir liggur við.

Um uppreist æru er fjallað í 84. og 85. greinum almennra hegningarlaga:

„Nú hefur maður hlotið í fyrsta sinn refsidóm fyrir brot, sem hefur skerðing borgararéttinda í för með sér, og refsing fer ekki fram úr 1 árs fangelsi, þá nýtur hann að liðnum 5 árum frá því að refsing er að fullu úttekin, fyrnd eða uppgefin, allra réttinda, sem fást með uppreist á æru, enda hafi hann ekki sætt ákæru á þeim tíma fyrir brot, sem þyngri hegning liggur við en sektir.“

„Þegar liðin eru 2 ár af fresti þeim, sem í síðari málsgrein 84. gr. getur, og að fullnægðum öðrum skilyrðum, sem þar eru sett, getur forseti, ef dómfelldi hefur hegðað sér vel á þessu tímabili, veitt honum uppreist æru.

Forseti getur og veitt manni uppreist æru, þegar að minnsta kosti 5 ár eru liðin frá því að refsing hans er að fullu úttekin, fyrnd eða gefin upp, enda færi umsækjandi sönnur, sem gildar séu metnar, á það, að hegðun hans hafi verið góð umræddan tíma.

Þegar sérstaklega stendur á, má veita uppreist æru, þó að refsitími sé svo langur sem í 2. mgr. segir, enda þótt ekki sé liðinn lengri tími en til er skilinn í 1. mgr.“

Tengt efni

• Náðun

Heimildir

• „Almenn hegningarlög“. Sótt 14. nóvember 2006.

Tenglar

• Níu manns veitt uppreist æru síðan 1996; grein í Morgunblaðinu 2006

  Þessi grein er stubbur. Þú getur hjálpað til með því að bæta við greinina.