„Tímaeignarfall“: Munur á milli breytinga
Ný síða: '''Tímaeignarfall''' er eignarfall án sérstaks fallvalds sem táknar tímann þegar eitthvað gerist, t.d. ''þessa árs''. Í íslensku er tíminn ý... |
Ekkert breytingarágrip |
||
Lína 8: | Lína 8: | ||
{{Stubbur|Málfræði}} |
{{Stubbur|Málfræði}} |
||
[[Flokkur:Föll í íslensku]] |
Útgáfa síðunnar 7. desember 2008 kl. 03:40
Tímaeignarfall er eignarfall án sérstaks fallvalds sem táknar tímann þegar eitthvað gerist, t.d. þessa árs. Í íslensku er tíminn ýmist táknaður í þolfalli eða þágufalli, hvort heldur er með forsetningum eða forsetningarlaust. Til algerra undantekninga telst þó tímaeignarfallið. Við segjum t.d. að eitthvað gerist á skírdag, á aðfangadag, á sumardaginn fyrsta, en ekki á skírdegi, á aðfangadegi eða sumardeginum fyrsta.
Tímaeignarfallið hefur fylgt málinu lengi. Komið annars dags = annan dag, segir í Völundarkviðu og í Hávamálum: Hins hindra dags (= daginn eftir) gengu hrímþursar...
Það breytir engu um eðli málsins hvort orðið er með greini eða ekki. Komdu á fimmtudaginn, segjum við líka, ekki á fimmtudeginum.
Án forsetningar morar íslenskan aftur á móti í tímaþolfalli: Daginn út og daginn inn. Hann var hér í viku eða mánuð.