Katrín Oddsdóttir
Katrín Oddsdóttir er fædd 22. ágúst 1977 og er íslenskur lögfræðingur.
Menntun[breyta | breyta frumkóða]
Katrín lauk stúdentsprófi af eðlisfræðibraut Menntaskólans í Reykjavík árið 1997 og BA. gráðu í blaðamennsku og fjölmiðlafræði frá Dublin City University árið 2001. Hún stundaði meistaranám í Understanding and Securing Human Rights við Institute of CommonWealth Studies árin 2006-2007 og útskrifaðist með BA gráðu í lögfræði frá Háskólanum í Reykjavík árið 2010. Katrín öðlaðist Héraðsdómslögmannsréttindi síðar það ár.[1]
Starfsferill[breyta | breyta frumkóða]
Katrín starfaði sem sjálfstæður blaðamaður á árunum 1997 – 2002 og skrifaði m.a. greinar fyrir Morgunblaðið, Rás 2 og ýmis tímarit. Katrín kenndi fjölmiðlafræði í stundakennslu við Verkmenntaskóla Austurlands frá 2002 til 2003 og var á sama tíma blaðakona á Austurglugganum – Héraðsfréttablaði. Katrín starfaði einnig sem blaðamaður hjá Fróða útgáfu frá 2003 til 2004.
Á tímabilinu 2004 - 2006 vann Katrín hjá Fíton auglýsingastofu og annaðist hugmynda- og textagerð. Með námi vann Katrín hjá Prison Reform Trust - hagsmunasamtökum sem berjast fyrir bættum réttindum fanga í Bretlandi. Hún starfaði á fyrirtækjasviði Landsbanka Íslands sem verkefnastjóri að verkefnum tengdum þróun og stefnum bankans varðandi umhverfismál og samfélagslegri ábyrgð og hefur starfað sem lögfræðingur hjá lögmannsstofunni Rétti – Aðalsteinsson and Partners.[2] Katrín var fulltrúi í stjórnlagaráði sem skilaði tillögum að nýrri Stjórnarskrá Íslands árið 2011.
Annað[breyta | breyta frumkóða]
Katrín Oddsdóttir vakti athygli þegar hún hélt ræðu 22.nóvember á mótmælafundi 7 sem var haldinn í kjölfar efnahagskreppunnar. Ræðan var kröftug og komu upp gagnrýnisraddir í kjölfarið frá samnemendum Katrínar í Háskólanum í Reykjavík þar sem þeir gagnrýndu ræðuna og sögðu að hún hefði farið með rangt mál í ræðu sinni og drógu það í efa að hún væri laganemi. [3] Katrín svaraði því á þann hátt að lög mætti túlka og hver myndi gera það á sinn hátt og að hún léti ekki gagnrýnisraddir segja sér hvort hún mætti kalla sig laganema eða ekki.[4]