Kafaraveiki

Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu

Kafaraveiki (/kafarasýki) er í því fólgin að lofttegundir, einkum nítur, ganga í upplausn í blóðinu vegna hærri þrýstings á miklu dýpi. Ef kafarinn er dreginn snögglega upp ganga þessar lofttegundir úr upplausn aftur og mynda loftbólur í blóðinu. Geta þær virkað svipað og blóðtappi þegar þær berast til hjartans. Verkir koma í vöðva og liðamót. Í verstu tilfellum banvænt.