Faust

Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu

Faust er söguhetja í þýskri goðsögn sem byggir á sagnfræðingnum Johann Georg Faust sem var uppi um 1480–1540. Faust er menntamaður sem vegnar vel en er óánægður með líf sitt og gerir bandalag við djöfulinn þar sem hann selur honum sálu sína í staðinn fyrir ótakmarkaða þekkingu og veraldlegar lystisemdir. Goðsögnin um Faust hefur í gegnum tíðina verið yrkisefni ýmis konar listamanna.

Í leikriti Johann Wolfgang von Goethe er söguhetjan Faust eldri maður sem uppgötvar að hamingjan verður ekki höndluð með bóklestri eingöngu. Mefistó en það er nafn á Djöflinum í verki Gothes freistar hans og Faust tekur veðmáli þar sem sál hans er að veði; ef hann finnur hamingjuna undir handleiðslu Mefistós þá hefur hann selt Djöflinum sálu sína. Faust kynnist svo hinni hreinu, saklausu Grétu og niðurstaða veðmálsins verður tvísýn.