„Niðursöllun í fáránleika“: Munur á milli breytinga
SilvonenBot (spjall | framlög) m robot Breyti: ca:Reducció a l'absurd |
m robot Bæti við: el:Εις άτοπον απαγωγή |
||
Lína 12: | Lína 12: | ||
[[cs:Důkaz sporem]] |
[[cs:Důkaz sporem]] |
||
[[de:Reductio ad absurdum]] |
[[de:Reductio ad absurdum]] |
||
[[el:Εις άτοπον απαγωγή]] |
|||
[[en:Reductio ad absurdum]] |
[[en:Reductio ad absurdum]] |
||
[[eo:Pruvo per disputo]] |
[[eo:Pruvo per disputo]] |
Útgáfa síðunnar 23. október 2008 kl. 10:55
Niðursöllun í fáránleika (á latínu reductio ad absurdum eða reductio ad impossibile) eða óbein sönnun er gerð röksemdafærslu þar sem gengið er út frá staðhæfingu röksemdafærslunnar vegna og sýnt fram á að hún leiði til fráleitrar niðurstöðu eða mótsagnar; þá er staðhæfingunni hafnað og ályktað að gagnstæð staðhæfing sé sönn.
Niðursöllun í fáránleika byggir á mótsagnarlögmálinu — það er að segja þeirri forsendu að það sé ómögulegt að staðhæfing og neitun hennar séu samtímis sannar — og lögmálinu um annað tveggja — það er að segja þeirri forsendu að annaðhvort staðhæfing eða neitun hennar hljóti að vera sönn.
Heitið á röksemdafærslunni er komið úr grísku: ἡ εἰς ἄτοπον ἀπαγωγή (hē eis átopon apagōgḗ), sem merkir orðrétt „leiðsla til staðleysu“. Það kemur oft fyrir í ritum Aristótelesar.