Krummi svaf í klettagjá

Krummi svaf í klettagjá er vísa eftir Jón Thoroddsen.

Krummi svaf í klettagjá,

kaldri vetrarnóttu á,

verður margt að meini

Fyrr en dagur fagur rann,

freðið nefið dregur hann

undan stórum steini.

Á sér krummi ýfði stél,

einnig brýndi gogginn vel,

flaug úr fjallagjótum

Lítur yfir byggð og bú

á bænum fyrr en vakna hjú,

veifar vængjum skjótum.

Sálaður á síðu lá

auður feitur garði hjá,

fyrrum frár á velli.

Krunk, krunk, nafnar, komið hér,

krunk, krunk, því oss búin er

krás á köldu svelli.