Sokkur

Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu
Sokkur handprjónaður úr ull

Sokkar eru ofin eða prjónuð fatategund sem maður setur á fæturna og eru hannaðir til að vernda fæturna og halda þeim heitum. Sokkar vernda skófatnað líka og halda honum hreinum. Dæmigerði fóturinn er með um 250.000 svitakirtla sem gefa frá sér um það bil 250 ml af svita á hverjum degi. Sokkur geta drukkið í sig þennan svita og dregið hann upp á svæði þar sem hann getur verið gufað upp af loftinu. Í köldu umhverfi geta sokkar geymt þá vætu sem fæturnir gefa frá sér og hindra kal.

Upprunalega voru sokkar gerðir úr skinnum sem var safnað saman og bundin um ökklana. Á 8. öldinni f.Kr. gerðu Grikkir sokka úr dýrahári til hlýju. Rómverjar sveipuðu fæturna með leðri og ofnum dúkum. Á 5. öldinnni klæddist heilagt fólk á Evrópu sokkum til að tákna hreinleika. Fyrir árið 1000 urðu sokkar auðstákn á milli aðalsins. Við uppfinningu prjónavélarinnar árið 1589 gátu sokkar verið prjónaðir sex sinnum fljótar en með höndunum. Árið 1938 var nælon fundið upp en fram að því voru sokkar yfirleitt gerðir úr silki, bómull og ull. Við uppfinningu nælonsins var byrjað að blanda tveimur eða fleiri þráðum og er sú aðferð enn í notkun í dag.

Nú á dögum tíðkast sokkar og hægt er að kaupa margar og fjölbreyttar gerðir þeirra.

  Þessi grein er stubbur. Þú getur hjálpað til með því að bæta við greinina.