Bræðslumark

Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu

Bræðslumark fasts efnis er það hitastig þar sem efnið breytist úr föstu formi yfir á vökvaform. Ólíkt suðumarki er bræðslumark mestmegnis óháð þrýstingi.

Þegar breytingin er úr vökvaformi yfir í fast form, er það ýmist kallað frostmark eða storknunarmark. Sem dæmi er frostmark kvikasilfurs, sem flestir þekkja aðeins á fljótandi formi, 234,32 K (−38,83 °C), en frostmark vatns er núll á selsíuskvarða.

Flest efni mynda kristalla við að breytast úr vökvaformi í fast form. Þó geta nokkur efni, eins og til dæmis gler, breyst í fast form án þess að kristallast. Þannig efni eru kölluð formlaus efni.

Grafít er það efni sem hefur hæstu staðalaðstæður. Það bráðnar við 3948,0 á Kelvin (3674,9 °C).

Tengt efni[breyta | breyta frumkóða]