Þjóðgarður Grænlands

Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu
Þjóðgarður Grænlands

Þjóðgarður Grænlands, á grænlensku Nunap Eqqissisimatitap og dönsku Grønlands Nationalpark nær yfir allt norðaustur Grænland norðan við Ittoqqortoormiit, Scoresbysund. Garðurinn nær frá Knud Rasmussens-land í norðri til Meistaravíkur í suðaustri. Þetta er stærsti þjóðgarður í heimi og er að flatarmáli 970.000 km². Strandlengja hans er um 16.000 km og innan hans má, utan jökulskjaldarins, finna nyrstu landsvæði í heimi þar sem búið hefur verið. Nú býr þar enginn að staðaldri en áður bjó þar heimskautafólk í þúsundir ára þótt á milli kæmu aldalöng tímaskeið þar sem landið var óbyggt.

Mannlíf[breyta | breyta frumkóða]

Um 30 manns hafast við að staðaldri í þjóðgarðinum og eiga þeir um 110 hunda: [1] Geymt 21 apríl 2011 í Wayback Machine

  • Daneborg (12), aðalstöð Sirius-sveitarinnar, þjóðgarðsverðir og hluti af sjóher Dana.
  • Danmarkshavn (8), veðurathugunarstöð
  • Station Nord (5), herstöð, útibú Sirius-sveitarinnar
  • Meistaravík (2), herstöð, útibú Sirius-sveitarinnar

Lífríki[breyta | breyta frumkóða]

Gróðurmælingar við Zackenberg

Áætlað er að á bilinu 5000 til 15.000 sauðnaut hafist við á strandsvæðunum í þjóðgarðinum auk fjölda ísbjarna og rostunga. Önnur spendýr eru meðal annars heimskautarefir, hreysikettir, læmingjar og pólhérar. Hreindýr mynduðu eigin undirtegund á Norðaustur-Grænlandi en þeim var útrýmt um aldamótin 1900. Úlfum var útrýmt um 1934, en þeir hafa á síðustu árum flutt sig aftur inn á svæðið. Af sjávarspendýrum innan þjóðgarðsins má nefna hringanóra, kampsel, vöðusel og blöðrusel auk náhvals og mjaldurs. Fuglategundir sem verpa á svæðinu eru fjölmargar, meðal annars himbrimi, helsingi, heiðagæs, æðarfugl, æðarkóngur, fálki, snæugla, sanderla, rjúpa og hrafn.

Ítarefni[breyta | breyta frumkóða]