Torsten Stålhandske

Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu
Kista Stálhanska og Kristinar Horn í Dómkirkjunni í Turku.

Torsten Stålhandske (1. september 159321. apríl 1644) eða Stálhanski var finnskur riddaraliðsforingi í sænska hernum Þrjátíu ára stríðinu. Hann var af sænskum og finnskum aðalsættum og fæddist í Porvoo í Suður-Finnlandi. Hann fylgdi Gústafi 2. Adolf til Prússlands sem liðsmaður í lífverði konungs árið 1626. Sama ár varð hann majór í sveit Arvid Horn og árið eftir gerðist hann riddaraliðsmaður í sveit Åke Henriksson Tott. Árið 1629 varð hann undirofursti í riddaraliði Nylands och Tavastehus sem var skipað finnskum léttvopnuðum riddurum (hakkapeliitat). Í orrustan við Breitenfeld 1631 riðu þeir með hægri fylkingararmi sem konungur leiddi sjálfur. Árið 1632 var hann gerður að ofursta. Í orrustunni við Nürnberg hleypti hann upp „ósigrandi hermönnum“ Cronbergs ofursta og í orrustunni við Lützen átti hann stóran þátt í að tryggja Svíum sigurinn. Í júní 1634 í orrustunni við Hameln særðist hann. Árið eftir var hann orðinn undirhershöfðingi í her Johan Banér og hélt áfram að vekja athygli fyrir framgöngu sína. Undir Lennart Torstenson tók hann þátt í annarri orrustunni við Breitenfeld og hlaut alvarleg sár. Í maí 1642 var hann gerður að hershöfðingja riddaraliðsins. Hann fylgdi Torstenson þegar herinn gerði innrás í Danmörku í Torstensonófriðnum en veiktist og dó í Haderslev 21. apríl 1644.

Sagan segir að viðurnefni sitt, „stálhanski“, hafi hann fengið af því að heilsa föngnum óvinaforingjum svo fast með handabandi að blóð spratt undan nöglum þeirra.

  Þessi grein er stubbur. Þú getur hjálpað til með því að bæta við greinina.