Spónn (áhald)

Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu
Spænir í Byggðasafni Skagfirðinga í Glaumbæ.

Spónn (fleirtala spænir[1]) nefnist fyrri tíma matskeið, og var einkum úr nauts- eða hrútshornum eða hvalbeini.

Spónn getur líka merkt dálítill skammtur af spónamat. Að missa spón úr aski sínum, í merkingunni að missa eitthvað sem maður hefur haft (t.d. tekjur, bitling), er orðatiltæki sem í upphafi þýddi að missa matarskammt af diski sínum sem maður hafði áður fengið, kannski sem aukagetu.

Heimildir[breyta | breyta frumkóða]

  1. „Beyging orðsins „spónn". á Beygingarlýsingu íslensks nútímamáls
  Þessi grein er stubbur. Þú getur hjálpað til með því að bæta við greinina.