Snus

Dós af sænsku snusi.

Snus (eða snustóbak og var á tímabili kallað sænskt skro) er fínskorið blautt munntóbak sem sett er undir vörina. Það hefur svipuð áhrif og reyktóbak. Snus er upphaflega sænsk tóbaksafurð og er mikið notuð þar í landi. Að taka snus í vörina getur valdið slímhúðarbólgu.

Íslenskt neftóbak

Á Íslandi er oftar en ekki tekið „íslenskt neftóbak“ í vörina. Það er hvortveggja selt í grunnum dósum og gráum hornum úr plasti. Enn hefur ekki verið sannað að íslenskt neftóbabak tekið í vörina valdi munnkrabbameini eða tannholdssýkingum.

Að fá sér í vörina er oft kallað að fá sér lummu eða fá sér bagg og er sögnin að bagga einnig höfð um hið sama. Þessi athöfn hefur jafnvel verið nefnd að fá sér i forstofuna, troða mold í bergið eða troða í stellið á sér.

Sænskt munntóbak (snus)

Sænskt munntóbak er blautara en íslenska neftóbakið. Það var gert ólöglegt í Evrópusambandinu 1994 en þegar Svíþjóð fékk aðild að Evrópusambandinu fengu þeir undanþágu undan banninu vegna þess að „snus“ er hluti af sænskri menningu. Svíþjóð er með minnstu tíðni af lungnakrabbameini í Evrópu. Til eru tvær gerðar af „snusi“. Það eru pokar og laust tóbak.

Saga

Saga „snus“ má rekja aftur til 19. aldar þegar Jacob Fredrik Ljunglöf var með það markmið að gera betra „snuff“ en hver annar og fann upp á „snus“ 1822 og nefndi sitt eigið „snus“ „Ettan“.

Tengt efni

• Munntóbak
• Neftóbak

Heimildir

• Northener.com Geymt 18 mars 2009 í Wayback Machine