Nýrómantík

Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu

Nýrómantík er bókmenntastefna.

Áhrif nýrómantísku stefnunnar koma fram á Íslandi um aldamótin 1900.

Helstu einkenni hennar eru:

  1. Listformið er ljóð-leikrit
  2. Áhersla á formið
  3. Dýrkun á ofurmenninu
  4. Texti er torræður, tákn og vísanir
  5. Veruleiki handan hins sýnilega
  6. Höfundur upphefur sjálfan sig og tilfinningar sínar
  7. Höfundur er innhverfur, bölsýnn, lífsþreyttur og hefur engan áhuga á félagslegu umhverfi
  8. Listin fyrir listina
  9. Ríkt myndmál
  10. Dagdraumar og tákn

Upphaf og undirrót nýrómantíkur má rekja til symbólisma sem fram kom í Evrópu í myndlist og bókmenntum seinni hluta 19. aldar. Er sú stefna ein áhrifamesta stefna í ljóðlist 20. aldar og áhrif hennar á Íslandi mjög mikil.

Oft má rekja mikil áhrif frá þýska heimspekingnum Friedrich Nietzsche (1844-1900)