Kláði

Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu
Maður með kláða að klóra sér.

Kláði (fræðiheiti: pruritus) er óþægileg tilfinning sem gerir það að verkum að mann langi að klóra sér. Kláða svipar að nokkru leyti til sársauka en vekur ólíku viðbragði í líkamanum: sársauki veldur löngun til að forðast það sem veldur sársaukanum, en kláði vekur löngun til að klóra sér. Talið er að kláði eigi hugsanlega uppruna sinn sem einhvers konar varnarviðbragð við sníklum en þess má geta að dýr klóra sér til að losa sig við sníkla.[1]

Taugaboð um kláða og sársauka eiga upptök sín í húðinni en upplýsingar um þau eru fluttar um tvö mismunandi kerfi í sama taugastrengnum. Orsakir kláða eru fjölmargar, t.d. sníklar svo sem lýs og maurakláði, sýkingar svo sem áblástur eða hlaupabóla, ofnæmisviðbrögð, húðsjúkdómar svo sem exem, sóri eða fótasveppur, þurr húð, aðrir sjúkdómar svo sem sykursýki, blóðleysi eða gula, ásamt ákveðnum lyfjum.

Tilvísanir[breyta | breyta frumkóða]

  • Fyrirmynd greinarinnar var „Itch“ á ensku útgáfu Wikipedia. Sótt 3. febrúar 2019.
  1. „Hvers vegna klæjar mann?“. Vísindavefurinn. Sótt 3. febrúar 2019.
  Þessi líffræðigrein er stubbur. Þú getur hjálpað til með því að bæta við greinina.