Ólafur Davíðsson

Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu

Ólafur Davíðsson (26. janúar 1862 á Felli í Sléttuhlíð – 6. september 1903 í Hörgá) var íslenskur náttúrufræðingur, þjóðfræðingur og þjóðsagnasafnari. Hann var nemandi í Lærða skólanum frá 1874 til 1882 og hélt hann dagbók seinasta námsárið sitt þar. Í dagbókinni skrifaði hann um ástarsamband sitt við samnemanda sinn Geir Sæmundsson, síðar vígslubiskup á Akureyri. Þetta er eina þekkta íslenska sjálfsævisögulega heimildin um hinsegin ástir frá 19. öldinni.

Ólafur lærði náttúrufræði í Kaupmannahafnarháskóla en fór þá þegar að snúa sér að þjóðfræðum, meðal annars á Árnasafni.

1897 fór hann aftur til Íslands og var stundakennari á Möðruvöllum í Hörgárdal og stundaði samhliða þjóðsagnasöfnun og önnur fræðistörf. Ólafur drukknaði í Hörgá ókvæntur og barnlaus.[1]

Verk[breyta | breyta frumkóða]

  • Íslenskar gátur, skemtanir, vikivakar og þulur: safnað hafa J. Árnason og Ó. Davíðsson, 1-4, Kaupmannahöfn, Bókmenntafélagið, 1887-1903
  • Galdur og galdramál á Íslandi, 1-3, Reykjavík, Sögufélag, 1941-1943
  • Ég læt allt fjúka: sendibréf og dagbókarbrot frá skólaárunum, Reykjavík, Ísafoldarprentsmiðja, 1955
  • Íslenskar þjóðsögur, 1-4, Reykjavík, Þjóðsaga, 1978-1980 (fyrsta heildarútgáfa 1945)
  • Hundakæti: Dagbækur Ólafs Davíðssonar 1881-1884. Reykjavík, Mál & menning, 2018

Tenglar[breyta | breyta frumkóða]

Heimildir[breyta | breyta frumkóða]

  1. Kristinsson, Þorvaldur. „„Loksins varð ég þó skotinn!". samkynhneigd.is (bresk enska). Sótt 19. júlí 2020.
  Þetta æviágrip er stubbur. Þú getur hjálpað til með því að bæta við greinina.