Lögmál Newtons

Lögmál Newtons eru þrjú eðlisfræðilögmál um krafta og áhrif þeirra á hluti og um hluti á hreyfingu, sett fram af Isaac Newton í höfuðriti sínu Principia árið 1687. Lögmálin eru grundvöllur að klassískri aflfræði og eru yfirleitt sett fram með eftirfarandi hætti:

1. lögmál - Tregða Allir hlutir hafa tregðu og halda því óbreyttum hraða og stefnu nema á þá verki ytri kraftar sem samanlagt eyða ekki hver öðrum.

2. lögmál - Kraftur og hröðun Kraftur er jafn tímabreytingu skriðþunga sem jafngildir margfeldi massa og hröðunar, þ.e. F = ma.

3. lögmál - Átak og gagntak Kraftar koma alltaf fyrir í pörum. Ef hlutur A verkar á hlut B með krafti (átaki) verkar hlutur B einnig með krafti á hlut A (gagntaki). Átak og gagntak hafa sömu stærð en öfuga stefnu.

Þessi lögmál gilda almennt fyrir stórsæja hluti en afstæðiskenningin sýndi að aðlögunar er þörf fyrir smásæja hluti á hraða sem nálgast ljóshraða.