„Alþjóðlega hljóðstafrófið“: Munur á milli breytinga
Ekkert breytingarágrip |
Ekkert breytingarágrip |
||
| Lína 1: | Lína 1: | ||
'''Alþjóðlega hljóðstafrófið''' eða '''Alþjóðlega hljóðritunarstafrófið''' ([[enska]]enska: International Phonetic Alphabet, skammstafað IPA) er sérstakt stafróf sem er sérstaklega hannað til að lýsa öllum [[hljóð]]um mannlegs máls. |
'''Alþjóðlega hljóðstafrófið''' eða '''Alþjóðlega hljóðritunarstafrófið''' ([[enska]]enska: International Phonetic Alphabet, skammstafað IPA) er sérstakt stafróf sem er sérstaklega hannað til að lýsa öllum [[hljóð]]um mannlegs máls til hljóðritunar. Það var að frumkvæði [[Alþjóðlega hljóðfræðifélagið|Alþjóðlega hljóðfræðifélagsins]] (e. International Phonetic Association) árið 1886 sem málvísindamenn hófu að þróa samræmt hljóðritunarstafróf. Nú til dags nýtist það [[málvísindi|málvísindamönnum]], [[talmeinafræði|talmeinafræðingum]], [[söngvari|söngvurum]] og [[leikari|leikurum]] svo fátt eitt sé nefnt. |
||
Með Alþjóðlega hljóðstafrófinu er leitast við að lýsa áþreifanlegum eiginleikum mælts máls, þá [[hljóðan|hljóðönum]], [[hljómfall]]i og greina það niður í [[orð]] og [[atkvæði]]. Því eru þó takmörk sett þegar kemur að smæstu smáatriðum, en reynt hefur verið að auka á notagildi þess með viðbótartáknum. |
Með Alþjóðlega hljóðstafrófinu er leitast við að lýsa áþreifanlegum eiginleikum mælts máls, þá [[hljóðan|hljóðönum]], [[hljómfall]]i og greina það niður í [[orð]] og [[atkvæði]]. Því eru þó takmörk sett þegar kemur að smæstu smáatriðum, en reynt hefur verið að auka á notagildi þess með viðbótartáknum. |
||
Þau grunntákn sem stuðst er við í Alþjóðlega hljóðstafrófinu eru [[stafur|stafir]] og [[sérmerki]] (e. diacritics). |
|||
== Tengt efni == |
== Tengt efni == |
||
Útgáfa síðunnar 21. janúar 2011 kl. 05:35
Alþjóðlega hljóðstafrófið eða Alþjóðlega hljóðritunarstafrófið (enskaenska: International Phonetic Alphabet, skammstafað IPA) er sérstakt stafróf sem er sérstaklega hannað til að lýsa öllum hljóðum mannlegs máls til hljóðritunar. Það var að frumkvæði Alþjóðlega hljóðfræðifélagsins (e. International Phonetic Association) árið 1886 sem málvísindamenn hófu að þróa samræmt hljóðritunarstafróf. Nú til dags nýtist það málvísindamönnum, talmeinafræðingum, söngvurum og leikurum svo fátt eitt sé nefnt.
Með Alþjóðlega hljóðstafrófinu er leitast við að lýsa áþreifanlegum eiginleikum mælts máls, þá hljóðönum, hljómfalli og greina það niður í orð og atkvæði. Því eru þó takmörk sett þegar kemur að smæstu smáatriðum, en reynt hefur verið að auka á notagildi þess með viðbótartáknum.
Þau grunntákn sem stuðst er við í Alþjóðlega hljóðstafrófinu eru stafir og sérmerki (e. diacritics).
Tengt efni
- interactive manner and place of articulation - samhljóðar staðir, nöfn og IPA
