„Sifjaspell“: Munur á milli breytinga
m robot Breyti: ms:Sumbang mahram |
Stóridómur |
||
| Lína 1: | Lína 1: | ||
'''Sifjaspell''' ('''blóðskömm''' eða '''frændsemisspell''' og stundum líka '''blóðskylda''') eru [[samfarir|samræði]] skyldmenna, til dæmis föður og dóttur, sonar og móður eða systkina. Á þeim hefur hvílt [[bannhelgi]] frá alda öðli, og tengist það eflaust því að ef of skyldir einstaklingar eignast saman afkvæmi eru stórauknar líkur á því að arfgengir sjúkdómar innan fjölskyldunnar erfist til afkvæmisins. Í kristnum lagaskilningi fyrri alda töldust hjón vera „eitt hold“, og taldist því t.d. samræði manns við mágkonu sína til sifjaspella, og var fólk stundum tekið af lífi fyrir þær sakir, en sifjaspell voru |
'''Sifjaspell''' ('''blóðskömm''' eða '''frændsemisspell''' og stundum líka '''blóðskylda''') eru [[samfarir|samræði]] skyldmenna, til dæmis föður og dóttur, sonar og móður eða systkina. Á þeim hefur hvílt [[bannhelgi]] frá alda öðli, og tengist það eflaust því að ef of skyldir einstaklingar eignast saman afkvæmi eru stórauknar líkur á því að arfgengir sjúkdómar innan fjölskyldunnar erfist til afkvæmisins. Í kristnum lagaskilningi fyrri alda töldust hjón vera „eitt hold“, og taldist því t.d. samræði manns við mágkonu sína til sifjaspella, og var fólk stundum tekið af lífi fyrir þær sakir, en sifjaspell voru dauðasök samkvæmt [[Stóridómur|stóradómi]]. Meðal annars vegna hinna hörðu viðurlaga var barnsburði stundum leynt, og barnið þá frekar [[Útburður|borið út]] en að upp kæmist. |
||
Áður fyrr var talað um að ''spilla sifjum'' um það að fremja sifjaspell. |
Áður fyrr var talað um að ''spilla sifjum'' um það að fremja sifjaspell. |
||
Útgáfa síðunnar 6. júlí 2010 kl. 14:12
Sifjaspell (blóðskömm eða frændsemisspell og stundum líka blóðskylda) eru samræði skyldmenna, til dæmis föður og dóttur, sonar og móður eða systkina. Á þeim hefur hvílt bannhelgi frá alda öðli, og tengist það eflaust því að ef of skyldir einstaklingar eignast saman afkvæmi eru stórauknar líkur á því að arfgengir sjúkdómar innan fjölskyldunnar erfist til afkvæmisins. Í kristnum lagaskilningi fyrri alda töldust hjón vera „eitt hold“, og taldist því t.d. samræði manns við mágkonu sína til sifjaspella, og var fólk stundum tekið af lífi fyrir þær sakir, en sifjaspell voru dauðasök samkvæmt stóradómi. Meðal annars vegna hinna hörðu viðurlaga var barnsburði stundum leynt, og barnið þá frekar borið út en að upp kæmist.
Áður fyrr var talað um að spilla sifjum um það að fremja sifjaspell.