„Vér mótmælum allir“: Munur á milli breytinga

Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu
Efni eytt Efni bætt við
Navaro (spjall | framlög)
m Lagfærði tengil.
Lína 20: Lína 20:
Jón Sigurðsson: ''„Og ég mótmæli í nafni konungs og þjóðarinnar þessari aðferð, og ég áskil þinginu rétt til þess að klaga til konungs vors yfir lögleysu þeirri, sem hér er höfð í frammi.“''
Jón Sigurðsson: ''„Og ég mótmæli í nafni konungs og þjóðarinnar þessari aðferð, og ég áskil þinginu rétt til þess að klaga til konungs vors yfir lögleysu þeirri, sem hér er höfð í frammi.“''


Þá risu þingmenn upp og mæltu nálega í einu hljóði: ''„Vér mótmælum allir.“''
Þá risu þingmenn upp og mæltu nálega í einu hljóði: ''„Vér mótmælum allir.“''


Þannig lauk þjóðfundinum. <ref>[http://www.timarit.is/view_page_init.jsp?pageId=3279755 Vér mótmælum allir; grein í Lesbók Morgunblaðsins 1951]</ref>
Þannig lauk þjóðfundinum.


==Heimildir==
==Heimildir==

Útgáfa síðunnar 1. mars 2010 kl. 15:05

Vér mótmælum allir“ eru fræg íslensk mótmæli sem kennd eru við Jón Sigurðsson[1], mælt á þjóðfundi árið 1851 sem Danska stjórnin boðaði til í Reykjavík þann 9. ágúst. Danska stjórnin lagði fram frumvarp og ætluðu Danir að setja Íslendingum nýja stjórnskipun þar sem réttindi Íslendinga væru nær engin og lítið tillit tekið til óska þeirra. Þá lögðu hinir íslensku fulltrúar fram annað frumvarp að undirlagi Jóns Sigurðssonar. Konungsfulltrúanum líkaði ekki við frumvarp Jóns og ákvað hann að leysa fundinn upp í nafni konungs.

Þegar fundinum var slitið mótmælti Jón Sigurðsson lögleysu fulltrúa Danakonungs en flestir fundarmenn risu úr sætum og mæltu flestir einum rómi „Vér mótmælum allir!“ [2] og er það einn mikilvægasti atburður í baráttu Íslendinga fyrir sjálfstæði þjóðarinnar. Sjálfstæðisbaráttan einkenndist af þjóðernisvitund Íslendinga og hugmyndum um glæsta fortíð.

Jón Sigurðsson grípur fram í

8. ágúst boðaði forseti til fundar um hádegi daginn eftir, en þá mundi konungsfulltrúi bera fram erindi nokkurt við fundarmenn. Fundur þessi, einn hinn sögulegasti í þingsögu Íslendinga, hófst á tilsettum tíma 9. ágúst. Tók Trampe þá til máls og var allþungorður í garð fundarmanna og þó einkum stjórnlaganefndarinnar. Kvað hann málum nú í óvænt efni komið, en tilgangslaust væri að halda slíku áfram og myndi hann því slíta fundinum þá þegar.

„Og lýsi ég því yfir, í nafni konungs...“

Jón Sigurðsson grípur fram í: „Má ég biðja mér hljóðs, til að forsvara aðgerðir nefndarinnar og þingsins?“

Páll Melsted: „Nei.“

Trampe: „...að fundinum er slitið“.

Jón Sigurðsson: „Þá mótmæli ég þessari aðferð...“

Um leið og Trampe og forseti Páll Melsted viku frá sætum sínum, mælti Trampe: „Ég vona, að þingmenn hafi heyrt, að ég hef slitið fundinum í nafni konungs.“

Jón Sigurðsson: „Og ég mótmæli í nafni konungs og þjóðarinnar þessari aðferð, og ég áskil þinginu rétt til þess að klaga til konungs vors yfir lögleysu þeirri, sem hér er höfð í frammi.“

Þá risu þingmenn upp og mæltu nálega í einu hljóði: „Vér mótmælum allir.“

Þannig lauk þjóðfundinum. [3]

Heimildir

  1. Skjaladagur.is Þegar fundinum var slitið mótmælti Jón Sigurðsson lögleysu konungsfulltrúa en þingmenn mæltu flestir í einu hljóði: „Vér mótmælum allir!“
  2. Lesbók Morgunblaðsins 1951
  3. Vér mótmælum allir; grein í Lesbók Morgunblaðsins 1951

Krækjur

  • Skjalasafn Alþingis.
  • Umfjöllum um Jón Sigurðsson á www.ms.is
  • Fjallað um Jón Sigurðsson á Jónshúsi.
  • „Hver var Jón Sigurðsson?“. Vísindavefurinn.