„Norræna myntbandalagið“: Munur á milli breytinga

Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu
Efni eytt Efni bætt við
m myntbandalagið
 
mEkkert breytingarágrip
Lína 11: Lína 11:


[[Flokkur:Norræn samvinna]]
[[Flokkur:Norræn samvinna]]
[[Flokkur:Efnahagssaga Danmerkur]]
[[Flokkur:Hagsaga Danmerkur]]
[[Flokkur:Efnahagssaga Svíþjóðar]]
[[Flokkur:Hagsaga Svíþjóðar]]
[[Flokkur:Efnahagssaga Noregs]]
[[Flokkur:Hagsaga Noregs]]
[[Flokkur:Efnahagssaga Íslands]]
[[Flokkur:Hagsaga Íslands]]
{{sa|1873|1972}}
{{sa|1873|1972}}



Útgáfa síðunnar 19. febrúar 2010 kl. 12:37

100 krónu seðill gefinn út af Stockholms Enskilda Bank 1876.

Norræna myntbandalagið var myntbandalag milli Danmerkur og Svíþjóðar sem komið var á 5. maí 1873 þegar bæði löndin settu sama gullfót á sína mynt. Noregur, sem þá var fullvalda ríki í konungssambandi við Svíþjóð, ákvað að taka þátt tveimur árum síðar. Svíar breyttu við þetta tækifæri heiti gjaldmiðils síns úr ríkisdölum í sænskar krónur, Danir úr ríkisbankadölum í danskar krónur og Noregur úr spesíum í norskar krónur sem allar voru með gullfót. Seðlabankar ríkjanna skiptu þessum krónum á milli sín á jöfnu verði og eftir 1901 voru allar myntirnar því teknar góðar og gildar á sama nafnvirði í öllum ríkjunum.

Með sjálfstæði Noregs 1905 voru settar takmarkanir á gjaldeyrisviðskipti.

Íslensk króna var fyrst gefin út af Landsbankanum árið 1876 og var þá bundin dönsku krónunni en var ekki innleysanleg í gulli eins og hún.

Þegar Fyrri heimsstyrjöldin braust út ákvað Svíþjóð að leggja gullfótinn niður og það markaði fall myntbandalagsins í reynd. Ólík efnahagsþróun ríkjanna eftir styrjöldina og stóraukin seðlaútgáfa leiddi í til aðskilnaðar gjaldmiðlanna og endaloka myntbandalagsins 1924 þótt það hafi fyrst verið formlega lagt niður 1972.