Djákni

Djákni (úr grísku διάκονος, diakonos) er vígður þjónn kirkjunnar, en munur er á milli kirkjudeilda hvaða skilningur er lagður í vígslu og hlutverk djákna. Hugtakið djákni er líka þekkt í tengslum við söguna Djákninn á Myrká og margir íslenskir hestar bera nafnið Djákni.

Í fornu máli tíðkaðist oftast orðmyndin djákn, sem beygðist: djákn, um djákn, frá djákni, til djákns.

Nú er að jafnaði notuð orðmyndin djákni, sem beygist: djákni, um djákna, frá djákna, til djákna. Beyging orðanna í fleirtölu er eins.

Djákni í þjóðkirkjunni

Innan íslensku þjóðkirkjunnar hafa um 40 manns vígst til starfa sem djáknar hin síðari ár, flestir með B.A. próf úr guðfræðideild Háskóla Íslands.

Johann Hinrich Wichern (1808 – 1881) er gjarnan talinn einn af frumkvöðlum djáknaembættisins eins og það er þekkt innan þjóðkirkjunnar í dag. En Wichern þessi sinnti munaðarleysingjum í Hamborg um miðbik nítjándu aldar. Samkvæmt kenningum evangelískrar kirkju fylgir hinn almenni kristni einstaklingur því fordæmi sem Kristur sýndi þegar hann kraup niður, gerðist þjónn og þvoði fætur lærisveinana sinna. Í starfi djáknanna fær þessi þjónusta á sig fasta mynd.

Djákni í Rómversk-kaþólsku kirkjunni

Alla jafna er djákni í Rómversk-kaþólskri kirkju sá sem hefur hlotið fyrstu vígslu og stundar starfsþjálfun sem hluta af sínu prestsnámi og stefnir að loknu frekara námi að prestsvígslu.

Djákni í öðrum, kristilegum söfnuðum

Í Hvítasunnukirkjum og bræðasöfnuðum tíðkast það víða að þeim úr stjórn safnaðanna sem falin eru ákveðin verkefni sé gefið embættisheitið djákni.

Heimildir

Þýsk Wikipediasíða um djákna

Tengill

• Djáknafélags Íslands