Gissur Ísleifsson

Gissur Ísleifsson (1042 - 1118) var biskup Íslands, annar í röðinni, en frá 1106 biskup í Skálholtsbiskupsdæmi því það ár var Hólabiskupsdæmi stofnað. Foreldrar hans voru Ísleifur Gissurarson Skálholtsbiskup og Dalla Þorvaldsdóttir.

Gissur lærði á Saxlandi eins og faðir hans og var vígður biskup í Magdeburg 1082, tveimur árum eftir að Ísleifur biskup lést. Hann gaf Skálholt til biskupsstóls og mælti svo um "að þar skyldi ávallt biskupsstóll vera meðan Ísland væri byggt og kristni má haldast", eins og segir í Hungurvöku. Hann hélt skóla í Skálholti eins og faðir hans hafði gert.

Gissur var helsti frumkvöðullinn að því, að tíund yrði lögtekin á Íslandi og náðist það fram á Alþingi árið 1097. Hann lét telja búendur á landinu áður en biskupsdæminu var skipt upp 1106 og "voru þá í Austfirðingafjórðungi sjö hundruð heil en í Rangæingafjórðungi tíu en í Breiðfirðingafjórðungi níu en í Eyfirðingafjórðungi tólf", segir í Íslendingabók.

Gissur lést í Skálholti árið 1118 eftir að hafa verið biskup í 36 ár. Kona hans var Steinunn Þorgrímsdóttir (f. um 1042), sem áður hafði verið gift Þóri Skegg-Broddasyni á Hofi í Vopnafirði. Þau áttu son og dóttur og Gissur átti fjóra syni aðra, en allir synirnir voru látnir þegar faðir þeirra lést og dóttirin Gró(a) ein eftir. Maður hennar var Ketill Þorsteinsson Hólabiskup. Hún gerðist seinast nunna og dó í Skálholti eftir 1152.

Fyrirrennari: Ísleifur Gissurarson

Skálholtsbiskup (1082 – 1118)

Eftirmaður: Þorlákur Runólfsson