„Halldóra Tumadóttir“: Munur á milli breytinga
Ný síða: '''Halldóra Tumadóttir''' (um 1180 - 1247) var íslensk kona á Sturlungaöld. Hún var af ætt Ásbirninga og Haukdæla, dóttir Tuma Arnó... |
Ekkert breytingarágrip |
||
| Lína 1: | Lína 1: | ||
'''Halldóra Tumadóttir''' (um [[1180]] |
'''Halldóra Tumadóttir''' (um [[1180]] – [[1247]]) var íslensk kona á [[Sturlungaöld]]. Hún var af ætt [[Ásbirningar|Ásbirninga]] og [[Haukdælir|Haukdæla]], dóttir Tuma Arnórssonar og konu hans Þuríðar, dóttur [[Gissur Hallsson|Gissurar Hallssonar]] í Haukadal, og því systir þeirra [[Kolbeinn Tumason|Kolbeins]] og [[Arnór Tumason|Arnórs Tumasona]]. Stjúpfaðir hennar var [[Sigurður Ormsson]] á [[Svínafell]]i í [[Öræfasveit|Öræfum]] og þar ólst hún að einhverju leyti upp. |
||
Halldóra giftist [[Sighvatur Sturluson|Sighvati Sturlusyni]] [[1197]] og bjuggu þau framan af í Dölum en fluttust árið 1215 að [[Grund (Eyjafjarðarsveit)|Grund]] í [[Eyjafirði]] og bjuggu þar síðan, þar til Sighvatur og fjórir synir þeirra féllu í [[Örlygsstaðabardagi|Örlygsstaðabardaga]] [[1238]]. Þótt bæði [[Kolbeinn ungi Arnórsson|Kolbeinn ungi]] og [[Gissur Þorvaldsson]] væru náfrændur Halldóru hröktu þeir hana frá Grund ásamt [[Tumi Sighvatsson yngri|Tuma yngri]] son hennar, sem einn lifði eftir auk [[Þórður kakali Sighvatsson|Þórðar kakala]], sem var í Noregi. Hún hitti Þórð þegar hann kom í land á [[Gásir|Gásum]] 1242 og lifði að sjá hann verða valdamesta mann landsins því að hún dó haustið 1247. Þá lifði Þórður einn af sjö sonum þeirra Sighvats en auk þess áttu þau dótturina [[Steinvör Sighvatsdóttir|Steinvöru]]. |
Halldóra giftist [[Sighvatur Sturluson|Sighvati Sturlusyni]] [[1197]] og bjuggu þau framan af í Dölum en fluttust árið 1215 að [[Grund (Eyjafjarðarsveit)|Grund]] í [[Eyjafirði]] og bjuggu þar síðan, þar til Sighvatur og fjórir synir þeirra féllu í [[Örlygsstaðabardagi|Örlygsstaðabardaga]] [[1238]]. Þótt bæði [[Kolbeinn ungi Arnórsson|Kolbeinn ungi]] og [[Gissur Þorvaldsson]] væru náfrændur Halldóru hröktu þeir hana frá Grund ásamt [[Tumi Sighvatsson yngri|Tuma yngri]] son hennar, sem einn lifði eftir auk [[Þórður kakali Sighvatsson|Þórðar kakala]], sem var í Noregi. Hún hitti Þórð þegar hann kom í land á [[Gásir|Gásum]] 1242 og lifði að sjá hann verða valdamesta mann landsins því að hún dó haustið 1247. Þá lifði Þórður einn af sjö sonum þeirra Sighvats en auk þess áttu þau dótturina [[Steinvör Sighvatsdóttir|Steinvöru]]. |
||
[[Flokkur:Sturlungaöld]] |
[[Flokkur:Sturlungaöld]] |
||
{{fd|1180|1247}} |
|||
Útgáfa síðunnar 26. ágúst 2009 kl. 12:00
Halldóra Tumadóttir (um 1180 – 1247) var íslensk kona á Sturlungaöld. Hún var af ætt Ásbirninga og Haukdæla, dóttir Tuma Arnórssonar og konu hans Þuríðar, dóttur Gissurar Hallssonar í Haukadal, og því systir þeirra Kolbeins og Arnórs Tumasona. Stjúpfaðir hennar var Sigurður Ormsson á Svínafelli í Öræfum og þar ólst hún að einhverju leyti upp.
Halldóra giftist Sighvati Sturlusyni 1197 og bjuggu þau framan af í Dölum en fluttust árið 1215 að Grund í Eyjafirði og bjuggu þar síðan, þar til Sighvatur og fjórir synir þeirra féllu í Örlygsstaðabardaga 1238. Þótt bæði Kolbeinn ungi og Gissur Þorvaldsson væru náfrændur Halldóru hröktu þeir hana frá Grund ásamt Tuma yngri son hennar, sem einn lifði eftir auk Þórðar kakala, sem var í Noregi. Hún hitti Þórð þegar hann kom í land á Gásum 1242 og lifði að sjá hann verða valdamesta mann landsins því að hún dó haustið 1247. Þá lifði Þórður einn af sjö sonum þeirra Sighvats en auk þess áttu þau dótturina Steinvöru.