Magnús góði

Magnús og Hörðaknútur mætast við Gautelfi 1037.

Magnús góði Ólafsson (1024 – 25. október 1047) var konungur Noregs frá 1035 til dauðadags. Hann var sonur Ólafs digra en var komið til valda af banamönnum hans, stórbændunum Kálfi Árnasyni og Einari þambarskelfi vegna óánægju með stjórn Sveins Alfífusonar sonar Knúts ríka. 1037 gerði hann samning við Hörðaknút, erfingja Knúts um að sá þeirra sem fyrr félli frá myndi erfa hinn. Við lát Hörðaknúts 1042 varð hann þannig konungur Danmerkur en ekki konungur Englands þar sem Játvarður góði tók við völdum. Magnús gerði engu að síður tilkall til ensku krúnunnar og eins erfingi hans, Haraldur harðráði, eftir hans dag. 1043 vann hann mikinn sigur á Vindum í orrustunni á Hlýrskógsheiði og bar þá öxi Ólafs helga, Hel. 1046 gerði hann Harald harðráða, föðurbróður sinn, að meðkonungi sínum þannig að sá sem fyrr létist myndi erfa hinn. Hann lést við fall af hestbaki. Frá Magnúsi segir í Magnúss sögu góða í Heimskringlu.

Tenglar

• Magnúss saga góða hjá Netútgáfunni.

Fyrirrennari: Sveinn Alfífuson	Konungur Noregs (1035 – 1047)	Eftirmaður: Haraldur harðráði
Fyrirrennari: Hörðaknútur	Konungur Danmerkur (1042 – 1047)	Eftirmaður: Sveinn Úlfsson

  Þetta æviágrip sem tengist sögu og Danmörku er stubbur. Þú getur hjálpað til með því að bæta við greinina.