„Niðursöllun í fáránleika“: Munur á milli breytinga
Sauðkindin (spjall | framlög) m robot Bæti við: sk:Dôkaz sporom |
m robot Bæti við: be:Давядзенне да абсурду |
||
Lína 7: | Lína 7: | ||
[[Flokkur:Rökfræði]] |
[[Flokkur:Rökfræði]] |
||
[[be:Давядзенне да абсурду]] |
|||
[[bs:Reductio ad absurdum]] |
[[bs:Reductio ad absurdum]] |
||
[[ca:Prova per contradicció]] |
[[ca:Prova per contradicció]] |
Útgáfa síðunnar 3. september 2008 kl. 18:46
Niðursöllun í fáránleika (á latínu reductio ad absurdum eða reductio ad impossibile) eða óbein sönnun er gerð röksemdafærslu þar sem gengið er út frá staðhæfingu röksemdafærslunnar vegna og sýnt fram á að hún leiði til fráleitrar niðurstöðu eða mótsagnar; þá er staðhæfingunni hafnað og ályktað að gagnstæð staðhæfing sé sönn.
Niðursöllun í fáránleika byggir á mótsagnarlögmálinu — það er að segja þeirri forsendu að það sé ómögulegt að staðhæfing og neitun hennar séu samtímis sannar — og lögmálinu um annað tveggja — það er að segja þeirri forsendu að annaðhvort staðhæfing eða neitun hennar hljóti að vera sönn.
Heitið á röksemdafærslunni er komið úr grísku: ἡ εἰς ἄτοπον ἀπαγωγή (hē eis átopon apagōgḗ), sem merkir orðrétt „leiðsla til staðleysu“. Það kemur oft fyrir í ritum Aristótelesar.