„Miðnorska“: Munur á milli breytinga
Skúmhöttur (spjall | framlög) Ný síða: '''Millinorska''' – (norska ''mellomnorsk'') – er tungumál, sem talað var í fjölmennustu héruðum Noregs frá því um 1350 og fram yfir siðaskipti,... |
Ekkert breytingarágrip |
||
Lína 3: | Lína 3: | ||
''Millinorska'' er hugtak sem í [[Norsk málsaga|norskri málsögu]] er notað um málið sem talað var í Noregi í lok [[miðaldir|miðalda]], og kom á milli [[norræna|norrænu]] ([[fornnorska|fornnorsku]]) og [[norska|nútímanorsku]]. |
''Millinorska'' er hugtak sem í [[Norsk málsaga|norskri málsögu]] er notað um málið sem talað var í Noregi í lok [[miðaldir|miðalda]], og kom á milli [[norræna|norrænu]] ([[fornnorska|fornnorsku]]) og [[norska|nútímanorsku]]. |
||
Millinorska málskeiðið er talið hefjast um [[Svartidauði|svartadauða]] ([[1349]]), þegar málið í Noregi var farið að breytast verulega frá klassískri norrænu. Þá dó gamla norska ritmálið nánast út því flestir ritfærir menn dóu í pestinni. Um svipað leyti færðist æðsta stjórn ríkisins til [[Svíþjóð]]ar og síðan [[Danmörk|Danmerkur]]. Eftir það varð ritmál í Noregi eins konar blanda af norsku og dönsku. Millinorska vék smám saman fyrir [[Norska|nútímanorsku]], |
Millinorska málskeiðið er talið hefjast um [[Svartidauði|svartadauða]] ([[1349]]), þegar málið í Noregi var farið að breytast verulega frá klassískri norrænu. Þá dó gamla norska ritmálið nánast út því flestir ritfærir menn dóu í pestinni. Um svipað leyti færðist æðsta stjórn ríkisins til [[Svíþjóð]]ar og síðan [[Danmörk|Danmerkur]]. Eftir það varð ritmál í Noregi eins konar blanda af norsku og dönsku. Millinorska vék smám saman fyrir [[Norska|nútímanorsku]], og má segja að í fjölmennustu héruðunum sé breytingin um garð gengin á tímabilinu frá siðaskiptum ([[1546]]) fram til [[1600]]. |
||
Þess ber þó að geta að í Noregi var mikill munur á [[mállýska|mállýskum]], og mátti fram á 19. öld finna afskekkt sveitahéruð þar sem enn lifðu sterk einkenni úr fornmálinu. |
Þess ber þó að geta að í Noregi var mikill munur á [[mállýska|mállýskum]], og mátti fram á 19. öld finna afskekkt sveitahéruð þar sem enn lifðu sterk einkenni úr fornmálinu. |
Útgáfa síðunnar 28. ágúst 2008 kl. 19:06
Millinorska – (norska mellomnorsk) – er tungumál, sem talað var í fjölmennustu héruðum Noregs frá því um 1350 og fram yfir siðaskipti, nánar tiltekið fram undir 1600.
Millinorska er hugtak sem í norskri málsögu er notað um málið sem talað var í Noregi í lok miðalda, og kom á milli norrænu (fornnorsku) og nútímanorsku.
Millinorska málskeiðið er talið hefjast um svartadauða (1349), þegar málið í Noregi var farið að breytast verulega frá klassískri norrænu. Þá dó gamla norska ritmálið nánast út því flestir ritfærir menn dóu í pestinni. Um svipað leyti færðist æðsta stjórn ríkisins til Svíþjóðar og síðan Danmerkur. Eftir það varð ritmál í Noregi eins konar blanda af norsku og dönsku. Millinorska vék smám saman fyrir nútímanorsku, og má segja að í fjölmennustu héruðunum sé breytingin um garð gengin á tímabilinu frá siðaskiptum (1546) fram til 1600.
Þess ber þó að geta að í Noregi var mikill munur á mállýskum, og mátti fram á 19. öld finna afskekkt sveitahéruð þar sem enn lifðu sterk einkenni úr fornmálinu.
Málið sem talað var eftir 1600 er í stórum dráttum skiljanlegt Norðmönnum nútímans. Í millinorsku var aftur á móti ennþá mikið af gömlum orðum og orðasamböndum, auk þess sem í málfræðinni voru margar reglur sem ekki eru lengur notaðar í norsku. T.d. hvarf fallbeyging nafnorða að mestu á millinorska tímabilinu, og einnig mikill hluti af beygingu sagnorða.