„Niðursöllun í fáránleika“: Munur á milli breytinga
Ekkert breytingarágrip |
Ekkert breytingarágrip |
||
Lína 3: | Lína 3: | ||
Niðursöllun í fáránleika byggir á [[Mótsagnarlögmálið|mótsagnarlögmálinu]] — það er að segja þeirri forsendu að það sé ómögulegt að staðhæfing og neitun hennar séu samtímis sannar — og [[Lögmálið um annað tveggja|lögmálinu um annað tveggja]] — það er að segja þeirri forsendu að annaðhvort staðhæfing eða neitun hennar hljóti að vera sönn. |
Niðursöllun í fáránleika byggir á [[Mótsagnarlögmálið|mótsagnarlögmálinu]] — það er að segja þeirri forsendu að það sé ómögulegt að staðhæfing og neitun hennar séu samtímis sannar — og [[Lögmálið um annað tveggja|lögmálinu um annað tveggja]] — það er að segja þeirri forsendu að annaðhvort staðhæfing eða neitun hennar hljóti að vera sönn. |
||
Heitið á röksemdafærslunni er komið úr grísku: ἡ εἰς ἄτοπον ἀπαγωγή (''hē eis átopon apagōgḗ''), sem merkir orðrétt „leiðsla til |
Heitið á röksemdafærslunni er komið úr grísku: ἡ εἰς ἄτοπον ἀπαγωγή (''hē eis átopon apagōgḗ''), sem merkir orðrétt „leiðsla til staðleysu“. Það kemur oft fyrir í ritum [[Aristóteles]]ar. |
||
[[Flokkur:Rökfræði]] |
[[Flokkur:Rökfræði]] |
Útgáfa síðunnar 6. febrúar 2008 kl. 12:44
Niðursöllun í fáránleika (á latínu reductio ad absurdum eða reductio ad impossibile) eða óbein sönnun er gerð röksemdafærslu þar sem gengið er út frá staðhæfingu röksemdafærslunnar vegna og sýnt fram á að hún leiði til fráleitrar niðurstöðu eða mótsagnar; þá er staðhæfingunni hafnað og ályktað að gagnstæð staðhæfing sé sönn.
Niðursöllun í fáránleika byggir á mótsagnarlögmálinu — það er að segja þeirri forsendu að það sé ómögulegt að staðhæfing og neitun hennar séu samtímis sannar — og lögmálinu um annað tveggja — það er að segja þeirri forsendu að annaðhvort staðhæfing eða neitun hennar hljóti að vera sönn.
Heitið á röksemdafærslunni er komið úr grísku: ἡ εἰς ἄτοπον ἀπαγωγή (hē eis átopon apagōgḗ), sem merkir orðrétt „leiðsla til staðleysu“. Það kemur oft fyrir í ritum Aristótelesar.