„Davíð Oddsson“: Munur á milli breytinga

Efni eytt Efni bætt við

Innfellt

Útgáfa síðunnar 4. desember 2007 kl. 15:46

Davíð Oddsson lögfræðingur (fæddur 17. janúar 1948) hefur gegnt stöðu aðalbankastjóra Seðlabankans frá 2005. Hann gegndi stöðu forsætisráðherra Íslands frá árinu 1991 til ársins 2004 lengst allra, en var einnig borgarstjóri í Reykjavík frá árinu 1982 til1991, utanríkisráðherra frá 2004 til 2005 og formaður Sjálfstæðisflokksins frá árinu 1991 til 2005. Hann er einn sigursælasti, en um leið umdeildasti, stjórnmálamaður Íslandssögunnar. Davíð hefur einnig vakið athygli sem smásagnahöfundur, leikskáld og lagahöfundur.

Fjölskylda, menntun og störf fram að stjórnmálaferli

Davíð Oddsson fæddist í Reykjavík, þótt hann dveldist fyrstu árin á heimili móðurforeldra sinna á Selfossi. Foreldrar hans eru Oddur Ólafsson (f. 11. maí 1914, d. 4. janúar 1977) læknir og Ingibjörg Kristín Lúðvíksdóttir (f. 28. apríl 1922) ritari. Faðir hans var af hinni kunnu Briemsætt, og voru þeir Oddur og Gunnar Thoroddsen fjórmenningar. Eftir að Davíð fluttist til Reykjavíkur, ólst hann upp með móður sinni og móðurömmu. Hann lauk stúdentsprófi frá Menntaskólanum í Reykjavík 1970 og var þar inspector scholae (formaður nemendafélagsins) í sjötta bekk. Geir H. Haarde varð inspector scholae á eftir honum. Davíð varð þjóðkunnur, þegar hann lék aðalhlutverkið 1969 í leikritinu Bubba kóng eftir A. Jarry á Herranótt Menntaskólans, en það var líka sýnt í sjónvarpi. Hann kvæntist 5. september 1970 Ástríði Thorarensen (f. 20. október 1951), og eiga þau einn son, Þorstein lögfræðing (f. 12. nóvember 1971). Davíð hóf lögfræðinám í Háskóla Íslands haustið 1970. Jafnframt sá hann í tvö sumur um hinn vinsæla gamanþátt Matthildi í útvarpinu ásamt skólabræðrum sínum og vinum Þórarni Eldjárn og Hrafni Gunnlaugssyni. Hann var einnig blaðamaður á Morgunblaðinu með námi og sat í stjórnum Stúdentafélags Reykjavíkur, Sambands ungra sjálfstæðismanna og Varðbergs, félags ungra áhugamanna um vestræna samvinnu. Á námsárum sínum þýddi Davíð bókina Eistland - Smáþjóð undir oki erlends valds eftir eistneska blaðamanninn Anders Küng. Davíð náði kjöri í borgarstjórn 1974 og vann meðfram því sem útgáfustjóri Almenna bókafélagsins 1975, en eftir að hann lauk lagaprófi 1976, gerðist hann skrifstofustjóri Sjúkrasamlags Reykjavíkur og varð síðan framkvæmdastjóri þess 1978.

Borgarfulltrúi og borgarstjóri

Mynd:Perlan.jpeg

Perlan var smíðuð að frumkvæði Davíðs Oddssonar

Davíð skipaði 9. sæti á framboðslista Sjálfstæðisflokksins í borgarstjórnarkosningunum 1974 og náði kjöri. Sjálfstæðisflokkurinn tapaði meirihluta sínum í borgarstjórn Reykjavíkur í kosningunum 1978, og eftir að Birgir Ísleifur Gunnarsson, fyrrverandi borgarstjóri, hætti afskiptum af borgarmálum og settist á þing, varð Davíð leiðtogi borgarstjórnarflokks sjálfstæðismanna. Hann sigraði Albert Guðmundsson naumlega í harðri baráttu í prófkjöri um efsta sætið á lista Sjálfstæðisflokksins í borgarstjórnarkosningunum 1982. Undir forystu Davíðs vann Sjálfstæðisflokkurinn aftur meirihluta í borgarstjórn. Davíð Oddsson lét það verða sitt fyrsta verk sem borgarstjóri að fækka borgarfulltrúum úr 21 í 15, en flokkarnir þrír, sem mynduðu meiri hluta í borgarstjórn 1978-1982, Alþýðubandalag, Alþýðuflokkur og Framsóknarflokkur, höfðu fjölgað þeim.

Davíð hafði árin 1972-75 verið einn af útgefendum tímaritsins Eimreiðarinnar ásamt Þorsteini Pálssyni, Magnúsi Gunnarssyni, Geir H. Haarde, Kjartani Gunnarssyni, Brynjólfi Bjarnasyni, Jóni Steinari Gunnlaugssyni, Hannesi Hólmsteini Gissurarsyni og fleirum. Vildi „Eimreiðarhópurinn“ sveigja stefnu Sjálfstæðisflokksins í átt til frjálshyggju og sótti hugmyndir til hagfræðinganna Ólafs Björnssonar og Jónasar Haralz hér á landi og Miltons Friedman og Friedrichs A. von Hayek erlendis. Skömmu eftir að Davíð varð borgarstjóri, hafði hann forgöngu um það, að Bæjarútgerð Reykjavíkur var sameinuð einkafyrirtækinu Ísbirninum, en síðan var hið nýja fyrirtæki, sem bar nafnið Grandi selt. Var Brynjólfur Bjarnason forstjóri Granda. Má segja, að með þessu hafi „einkavæðing“ íslensks atvinnulífs hafist. Bæjarútgerðin hafði verið rekin með tapi mörg ár á undan.

Davíð veitti afnot af Höfða, móttökuhúsi borgarstjórnar Reykjavíkur, þegar þeir Ronald Reagan, forseti Bandaríkjanna, og Mikhail Gorbatsjof, leiðtogi Ráðstjórnarríkjanna, hittust á sögulegum fundi sumarið 1986. Davíð beitti sér einnig fyrir því, að Reykjavíkurborg eignaðist verulegt land í Grafarvogi, og myndaðist þar mikil byggð, en árin á undan hafði verið lítið framboð á lóðum. Hann lét gera við Viðeyjarstofu, sem ríkið hafði gefið Reykjavík á tvö hundruð ára afmæli borgarinnar 1986. Hann hóf einnig framkvæmdir við ráðhús við Tjörnina og veitingahúsið Perluna í Öskjuhlíð og lét það ekki á sig fá, þótt ýmsir gagnrýndu þær harðlega. Hann veitti einnig Leikfélagi Reykjavíkur ríflegan stuðning við smíði Borgarleikhússins í nýja miðbænum við Kringluna. Davíð þótti röggsamur borgarstjóri, en ráðríkur. Sjálfstæðisflokkurinn bætti við sig fylgi í kosningunum 1986 og 1990.

Forsætisráðherra

Davíð Oddsson hafði verið kjörinn varaformaður Sjálfstæðisflokksins á landsfundi 1989. Skömmu fyrir landsfundinn 1991 tilkynnti Davíð, að hann gæfi kost á sér til formanns, en Þorsteinn Pálsson hafði gegnt þeirri stöðu frá 1983. Var formannskjörið tvísýnt, en Davíð hlaut nauman sigur. Undir forystu Davíðs bætti Sjálfstæðisflokkurinn við sig miklu fylgi í þingkosningunum 1991 frá því, sem verið hafði fjórum árum áður.

Stjórn Sjálfstæðisflokks og Alþýðuflokks 1991-1995

Eftir kosningarnar 1991 myndaði Davíð á stuttum tíma ríkisstjórn Sjálfstæðisflokks og Alþýðuflokks, sem hefur verið kölluð „Viðeyjarstjórnin“. Varð Jón Baldvin Hannibalsson, formaður Alþýðuflokksins, utanríkisráðherra. Stjórnin kvaðst berjast við mikinn „fortíðarvanda“, sem fælist í hallarekstri á ríkissjóði, tómum sjóðum vegna misheppnaðra fjárfestinga í fiskeldi og loðdýrarækt og hættu á verðbólgu. Með aðhaldi í fjármálum og peningamálum tókst að halda verðbólgu í skefjum, en það auðveldaði stjórninni leikinn, að aðilar vinnumarkaðarins höfðu gert svonefnda „þjóðarsátt“ árið 1990 um hóflegar launahækkanir. Einnig voru ýmsir opinberir sjóðir lagðir niður, svo sem Framkvæmdasjóður, Hlutafjársjóður og Atvinnutryggingarsjóður og strangar reglur settar um Byggðasjóð. Eitt fyrsta verk stjórnarinnar að ráði þeirra Davíðs og Jóns Baldvins var að viðurkenna á ný sjálfstæði Eystrasaltsríkjanna þriggja, Eistlands, Lettlands og Litháens, eftir hrun Sovétríkjanna, og varð Ísland fyrst ríkja til þess að gera.

Halla í rekstri ríkisins var á nokkrum árum snúið í afgang, sem síðan var notaður til að lækka skuldir. Aðstöðugjald var fellt niður og tekjuskattur fyrirtækja lækkaður úr 50% í 30% í því skyni að skapa atvinnulífinu betri skilyrði, en vegna minnkandi afla á Íslandsmiðum og óhagstæðrar verðlagsþróunar á alþjóðavettvangi var nokkurt atvinnuleysi fyrstu ár hinnar nýju stjórnar. Atvinnulífið opnaðist einnig verulega, þegar Ísland gerðist aðili að Evrópska efnahagssvæðinu (EES) árið 1994. Í sjávarútvegi var kvótakerfið svonefnda — kerfi varanlegra og framseljanlegra aflakvóta — fest í sessi með margvíslegri löggjöf. Nokkur ágreiningur var þó milli stjórnarflokkanna, því að Alþýðuflokkurinn vildi taka upp auðlindagjald eða sölu veiðileyfa, en Davíð taldi, að það myndi raska rekstri útgerðarfyrirtækja um of. Jafnframt hóf ríkisstjórnin sölu ríkisfyrirtækja eða „einkavæðingu“. Alþýðuflokkurinn vildi þó ekki samþykkja sölu viðskiptabankanna tveggja í ríkiseigu.

Stjórnir Sjálfstæðisflokks og Framsóknarflokks 1995-2004

George W. Bush og Davíð Oddsson í Hvíta húsinu í júlí 2004

Alþýðuflokkurinn hafði klofnað 1994, þegar Jóhanna Sigurðardóttir gekk úr honum og stofnaði Þjóðvaka. Ríkisstjórnin hélt þó meiri hluta sínum í kosningunum 1995, en aðeins með einu atkvæði. Davíð myndaði því ríkisstjórn Sjálfstæðisflokks og Framsóknarflokks, og varð Halldór Ásgrímsson, formaður Framsóknarflokksins, utanríkisráðherra. Davíð sagði á blaðamannafundi sumarið 1995, að kreppu síðustu ára væri lokið og góðæri tekið við. Við tók mikill vöxtur í atvinnulífinu næstu ár. Einnig voru tveir ríkisbankar seldir, Búnaðarbankinn og Landsbankinn, og mörg önnur opinber fyrirtæki. Sala bankanna sætti nokkurri gagnrýni, aðallega vegna þess að kaupendur Búnaðarbankans voru taldir tengjast Framsóknarflokknum, en ríkisendurskoðandi komst að þeirri niðurstöðu í sérstakri skýrslu, að ekkert hefði verið athugavert við hana. Davíð Oddsson gaf út smásagnasafnið Nokkrir góðir dagar án Guðnýjar 1997, en þegar hann varð fimmtugur 1998, kom út mikið afmælisrit eftir fjölda manns, helgað honum. Sjálfstæðisflokkurinn bætti við sig fylgi í þingkosningunum 1999, þótt hann hefði haft stjórnarforystu í átta ár. Davíð gaf út annað smásagnasafn 2002, Stolið frá höfundi stafrófsins.

Samskipti Davíðs og ýmissa frammámanna úr viðskiptalífinu hafa oft verið stirð. Þar má nefna Jón Ólafsson, sem oft er kenndur við Skífuna, og Jón Ásgeir Jóhannesson og aðra stjórnendur Baugs, en Jónarnir hafa báðir sakað Sjálfstæðisflokkinn um óeðlileg afskipti af fyrirtækjum sínum. Davíð hefur á móti látið í ljós áhyggjur af fákeppni á matvörumarkaði, þar sem Baugur hefur stóra hlutdeild, og einnig vegna eignarhalds sama fyrirtækis í stærsta fjölmiðlafyrirtæki landsins (sem nú heitir Dagsbrún hf.). Í kosningunum vorið 2003 tapaði Sjálfstæðisflokkurinn talsverðu fylgi. Þrátt fyrir það hélt ríkisstjórnin þingmeirihluta sínum, og sömdu stjórnarflokkarnir um að halda samstarfi sínu áfram, og tæki Halldór Ásgrímsson við stöðu forsætisráðherra eftir eitt og hálft ár. Var ákveðið að ráðast í frekari skattalækkanir, og er tekjuskattur fyrirtækja nú 18%, eignarskattur hefur verið felldur niður og erfðaskattur stórlega lækkaður. Tekjuskattur einstaklinga hefur einnig verið lækkaður, en á móti hefur komið, að útsvar, sem rennur til sveitarfélaga, hefur hækkað. Vegna bættra kjara greiða einnig fleiri tekjuskatt nú en áður.

Davíð beitti sér vorið 2004 fyrir frumvarpi, sem setti hömlur við eignarhaldi stórfyrirtækja á fjölmiðlum og samþjöppun eignarhalds. Fjölmiðlafrumvarpið svonefnda var mjög umdeilt, enda blasti við að það myndi aðallega bitna á Norðurljósum hf. (nú Dagsbrún hf.), fjölmiðlafyrirtæki sem var að stórum hluta í eigu Baugsfeðga. Frumvarpið var samþykkt eftir talsverðar breytingar sumarið 2004. En forseti Íslands, Ólafur Ragnar Grímsson, synjaði frumvarpinu staðfestingar og var það í fyrsta skipti í sögu lýðveldisins að forseti synjaði frumvarpi frá Alþingi staðfestingar. Davíð gagnrýndi þá ákvörðun bæði vegna persónulegra tengsla forsetans við Baug og einnig vegna þess að stjórnarskrárákvæðið sem hann beitti væri í raun óvirkt þar sem lög hafa aldrei verið sett um hvernig framkvæma eigi þá þjóðaratkvæðagreiðslu sem mælt er fyrir um í því. Eftir nokkurt þóf samþykkti Alþingi að taka frumvarpið aftur, og varð því ekki úr þjóðaratkvæðagreiðslu um frumvarpið. Skömmu eftir þessar málalyktir greindist Davíð með krabbamein í nýrum og hálsi, en hann náði fullum bata og tók við stöðu utanríkisráðherra haustið 2004.

Ráðherrar í ríkistjórnum Davíðs Oddssonar

Iðnaðar
og Viðskipta

Davíð Oddsson

Jón Baldvin Hannibalsson

Friðrik Sophusson

Þorsteinn Pálsson

Jón Sigurðsson

Sighvatur Björgvinsson

Ólafur G. Einarsson

Halldór Blöndal

Jóhanna Sigurðardóttir

Sighvatur Björgvinsson

Guðmundur Árni Stefánsson

Össur Skarphéðinsson

1994

24. júní
1994

Sighvatur Björgvinsson

Guðmundur Árni Stefánsson

12. nóvember
1994

Rannveig Guðmundsdóttir

Ingibjörg Pálmadóttir

Davíð Oddsson

Valgerður Sverrisdóttir

Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir

2004

^{[heimild vantar]}

Utanríkisráðherra

Í utanríkismálum hefur Davíð verið eindreginn stuðningsmaður vestræns varnarsamstarfs og tryggur bandamaður Bandaríkjanna, en ekki hlynntur aðild Íslands að Evrópusambandinu. Hann gegndi stöðu utanríkisráðherra þó aðeins í eitt ár, því að haustið 2005 tilkynnti hann, að hann myndi ekki gefa kost á sér til formanns í Sjálfstæðisflokknum á landsfundi, sem þá var framundan, og hætta um leið afskiptum af stjórnmálum. Kvaðst hann vilja rýma fyrir yngri mönnum. Geir H. Haarde, sem verið hafði varaformaður, var kjörinn formaður Sjálfstæðisflokksins og tók við stöðu utanríkisráðherra, en Davíð var skipaður aðalbankastjóri Seðlabanka Íslands.

Seðlabankastjóri

Í september árið 2005 tilkynnti Davíð að hann hygðist hætta í stjórnmálum og taka við stöðu seðlabankastjóra. Hann sagði af sér embætti ráðherra 27. september og tók við stöðu seðlabankastjóra 25. október það sama ár. Sem seðlabankastjóri hefur hann oft verið talsmaður óvinsælla ákvarðana Seðlabanka Íslands um hækkanir á stýrivöxtum vegna verðbólguþrýstings á íslenskt efnahagslíf árin 2005 og 2006. Einnig hefur hann gagnrýnt ríkisstjórnina fyrir skort á aðhaldi við þær aðstæður sem efnahagslífið býr við.

Áhrif og umsagnir

Í skoðanakönnunum, á meðan Davíð Oddsson gegndi forystuhlutverki í stjórnmálum, 1991-2005, var hann oft talinn vinsælasti stjórnmálamaðurinn, en einnig oft hinn óvinsælasti á sama tíma.^{[heimild vantar]} Hann naut óskoraðs trausts flokkssystkina sinna og var á landsfundum jafnan kjörinn formaður Sjálfstæðisflokksins með nær öllum greiddum atkvæðum. Í stjórnartíð hans gerbreyttist atvinnulífið, varð miklu frjálsara og opnara en áður, þótt auðvitað séu til ýmsar skýringar á því aðrar en frumkvæði Davíðs eins, til dæmis svipuð þróun víða um heim og aðild Íslands að Evrópska efnahagssvæðinu.

Af stuðningsmönnum sínum hefur hann verið hann kallaður hugrakkur, röggsamur og skörulegur, skjótur til ákvarðana og hiklaus að segja álit sitt, hvort sem öðrum líkaði betur eða verr. Gagnrýnendur segja hann hinsvegar vera ráðríkan, reiðigjarnan og langrækinn, og hefði það komið fram í deilum hans við Jón Ólafsson og Baugsfeðga. Hallgrímur Helgason rithöfundur birti 21. janúar 2003 grein um „bláu höndina“ í Morgunblaðinu, þar sem hann lét að því liggja, að Davíð ætti einhvern þátt, hugsanlega óbeinan, í lögreglurannsókn á Baugi, sem hafði hafist nokkrum mánuðum áður. Algeng gagnrýni á hann er að á valdatíma hans hafi tekjuskipting orðið ójafnari, ekki væri skeytt um lítilmagnann og allt mælt á vogarskálum arðsemi.

Í áramótaávarpi 2002 tilkynnti Davíð að ríkisstjórnin hefði hug á að kaupa Gljúfrastein af ekkju Halldórs Laxness og opna þar safn til „að heiðra minningu skáldsins“, eins og það var orðað. Varð svo og ríkissjóður greiddi talsverða fjárhæð fyrir húsið og listaverk, sem þar voru innanstokks. (Látið var liggja að því að ekkja Halldórs „gæfi“ aðra innanstokksmuni og húsgögn til væntanlegs safns.) Sumarið 2003 hófust umfangsmiklar endurbætur og viðgerð á húsinu, sem lauk haustið 2004 og safnið var síðan opnað með pompi og prakt.

Ingibjörg Sólrún Gísladóttir, forsætisráðherraefni Samfylkingarinnar í þingkosningunum 2003, hélt 9. febrúar 2003 ræðu í Borgarnesi, þar sem hún varpaði fram þeirri spurningu, hvort lögreglurannsóknin á Baugi og skattrannsókn á Jóni Ólafssyni tengdist því, sem hún taldi fjandskap Davíðs í garð einstakra athafnamanna. Stuðningsmenn Davíðs, til dæmis Björn Bjarnason dómsmálaráðherra, sem heldur úti vefsíðu um stjórnmál, hafa vísað þessu harðlega á bug og halda fram að áhyggjur Davíðs af atvinnulífinu hafi verið almenns eðlis. Þær hafi verið um það, að tryggja verði frjálsa samkeppni og dreifingu hagvaldsins.

Í kjölfar meðferðar gegn krabbameini á Landspítala 2004 tilkynnti Davíð að hann hefði hug á að nota fé sem fékkst við sölu Símans til að byggja nýtt hátæknisjúkrahús. Varð það fljótlega samþykkt af ríkisstjórninni og eitt af síðustu verkum Davíðs sem forsætisráðherra var að tilkynna byggingu nýja hátæknispítalans. Í framhaldi var rykið dustað af 30 ára gömlum hugmyndum um færslu Hringbrautar til suðurs, sem hófust árið eftir.

Tilvitnanir

„Mér finnst það koma úr hörðustu átt, þegar maður talar af lítilsvirðingu um stuttbuxur eftir að hafa haft atvinnu af því að hlaupa um á þeim í áratugi.“ Albert Guðmundsson hafði á fundi í borgarstjórnarflokki sjálfstæðismanna 1975 svarað gagnrýni frá Davíð með því, að hann hlustaði ekki á stuttbuxnadeildina (unga sjálfstæðismenn) í þessu máli.
„Mér líst bara vel á þessa tillögu. En er ekki hyggilegast að friðlýsa fyrst Árbæjarhverfi, og ef það gefst vel, að friðlýsa þá allt höfuðborgarsvæðið í framhaldinu?“ Á borgarstjórnarfundi, eftir að Kvennalistinn í borgarstjórn hafði borið fram tillögu um að friðlýsa Reykjavík.
„Á dögunum var Alþingi sett með guðsþjónustu í dómkirkjunni. Ég tók eftir, að presturinn horfði fyrst á Steingrím, síðan á Ólaf Ragnar, þá á Jón Baldvin og bað svo fyrir þjóðinni!“ Ræða á landsfundi Sjálfstæðisflokksins 1991. Þá var Steingrímur Hermannsson forsætisráðherra, Ólafur R. Grímsson fjármálaráðherra og Jón B. Hannibalsson utanríkisráðherra.
„Þetta gera menn ekki!“ Í kvöldfréttum Sjónvarpsins 9. nóvember 1994, eftir að uppskátt varð um sérstakar ráðstafanir, sem fjármálaráðuneytið vildi gera til að tryggja fulla skattlagningu blaðburðar- og merkjasölubarna.
„Við verðum að breyta viðhorfi fólks til hins opinbera. Það á ekki að vera eins og síldarnót til að festa fólk í, heldur eins og öryggisnet, sem enginn fellur niður fyrir.“ Ræða á þingi Sambands ungra sjálfstæðismanna á Akureyri 18. ágúst 1995, sjá Morgunblaðið 19. ágúst 1995.
„Vinstri flokkarnir eru í nokkrum vanda. Þeim gengur ekki vel, nema þjóðinni gangi illa. Og þjóðinni gengur ekki illa, nema vinstri flokkarnir séu við völd!“ Í baráttunni fyrir þingkosningar 8. maí 1999.
„Þið skuluð ekki kippa ykkur upp við það, hvernig Össur lætur við mig. Hann kemur ekki svona fram við neina aðra en þá, sem eru fyrir framan hann í stafrófinu.“ Í upphafi ræðu á þorrablóti Íslendingafélagsins í Lundúnum í febrúar 1999, þar sem Össur Skarphéðinsson var veislustjóri og hafði farið óvinsamlegum orðum í kynningu um Davíð, sem var ræðumaður kvöldsins.
„Vindhanar verða aldrei áttavitar, hvorki til sjós né lands.“ Ræða á viðskiptaþingi Verslunarráðs Íslands 8. febrúar 2001. Ýmsir stjórnarandstæðingar höfðu fyrst lagt til, að Landsbankinn og Búnaðarbankinn yrðu sameinaðir, en síðan fagnað úrskurði Samkeppnisráðs um, að slík sameining væri óeðlileg.
„Halda menn virkilega, að hermdarverkamennirnir, sem drápu mörg þúsund menn á einu augabragði og reyndu að drepa tugi þúsunda til viðbótar, hafi verið að biðja um fund?“ Setningarræða á landsfundi Sjálfstæðisflokksins 11. október 2001. Mánuði áður, 11. september 2001, höfðu sjálfsmorðssveitir frá Arabalöndum grandað fjölda fólks með því að fljúga stórum farþegaþotum á tvíburaturnana í New York og á Pentagon, hús bandaríska varnarmálaráðuneytisins, skammt frá Washington D. C.
„Það eru allir með endurhæfingunni í Írak nema Samfylkingin á Íslandi. Norðmenn sem ekki voru með standa núna með því sem er að gerast í Írak. En Samfylkingin er eins og gamall afturhaldskommatittsflokkur og ætlar sér aldrei að verða stór og getur þess vegna ekki stutt verðugt verkefni eins og þetta.“[1] Svar á Alþingi 29. nóvember 2004 vegna umræðu um stuðning Íslands við hernaðaraðgerðir Bandaríkjanna í Írak.

Davíð Oddsson í miðlum

Davíð Oddsson hefur oft komið fram í Spaugstofunni þar sem hann er leikinn af Erni Árnasyni.
Oft hefur verið gert grín að Davíð Oddssyni í Áramótaskaupunum, eins og árið 2001, með laginu „Dabbi kóngur“ (sjá myndband) og árið 2002.

Tengt efni

Tenglar

Wikivitnun er með safn tilvitnana á síðunni

Davíð Oddsson

Fyrirrennari:
Egill Skúli Ingibergsson

Borgarstjóri Reykjavíkur
(27. maí 1982 – 16. júlí 1991)

Eftirmaður:
Markús Örn Antonsson

Fyrirrennari:
Steingrímur Hermannsson

Forsætisráðherra
(30. apríl 1991 – 15. september 2004)

Eftirmaður:
Halldór Ásgrímsson

Fyrirrennari:
Halldór Ásgrímsson

Utanríkisráðherra
(15. september 2004 – 27. september 2005)

Eftirmaður:
Geir H. Haarde

Fyrirrennari:
Þorsteinn Pálsson

Formaður Sjálfstæðisflokksins
(10. mars 1991 – 16. október 2005)

Eftirmaður:
Geir H. Haarde

Fyrirrennari:
Friðrik Sophusson

Varaformaður Sjálfstæðisflokksins
(8. október 1989 – 10. mars 1991)

Eftirmaður:
Friðrik Sophusson

@@ Lína 41: / Lína 41: @@
 | rowspan="12"| [[Friðrik Sophusson]]
 | colspan="2" rowspan="14"| [[Þorsteinn Pálsson]]
-| rowspan="3"| [[Jón Sigurðsson (f. 1946)|Jón Sigurðsson]]
+| rowspan="3"| [[Jón Sigurðsson (f. 1941)|Jón Sigurðsson]]
 | rowspan="3"| [[Sighvatur Björgvinsson]]
 | rowspan="8"| [[Ólafur G. Einarsson]]