„Magnús góði“: Munur á milli breytinga

Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu
Efni eytt Efni bætt við
mEkkert breytingarágrip
mEkkert breytingarágrip
Lína 1: Lína 1:
[[Mynd:Magnus_den_godes_saga_-_Magnus_og_Horda-Knut_-_H._Egedius.jpg|thumb|right|Magnús og Hörðaknútur mætast við Gautelfi 1037.]]
[[Mynd:Magnus_den_godes_saga_-_Magnus_og_Horda-Knut_-_H._Egedius.jpg|thumb|right|Magnús og Hörðaknútur mætast við Gautelfi 1037.]]
'''Magnús góði Ólafsson''' ([[1024]] – [[25. október]] [[1047]]) var [[konungur Noregs]] frá [[1035]] til dauðadags. Hann var sonur [[Ólafur digri|Ólafs digra]] en var komið til valda af banamönnum hans, stórbændunum [[Kálfur Árnason|Kálfi Árnasyni]] og [[Einar þambarskelfir|Einari þambarskelfi]] vegna óánægju með stjórn [[Sveinn Alfífuson|Sveins Alfífusonar]] sonar [[Knútur ríki|Knúts ríka]]. [[1037]] gerði hann samning við [[Hörðaknútur|Hörðaknút]], erfingja Knúts um að sá þeirra sem fyrr félli frá myndi erfa hinn. Við lát Hörðaknúts [[1042]] varð hann þannig [[konungur Danmerkur]] en ekki [[konungur Englands]] þar sem [[Játvarður góði]] tók við völdum. Magnús gerði engu að síður tilkall til [[enska krúnan|ensku krúnunnar]] og eins erfingi hans, [[Haraldur harðráði]], eftir hans dag. [[1043]] vann hann mikinn sigur á [[Vindar|Vindum]] í [[orrustan á Hlýrskógsheiði|orrustunni á Hlýrskógsheiði]] og bar þá [[öxi]] Ólafs helga, Hel. [[1046]] gerði hann Harald harðráða, föðurbróður sinn, að meðkonungi sínum þannig að sá sem fyrr létist myndi erfa hinn. Hann lést við fall af hestbaki. Frá Magnúsi segir í ''Magnúss sögu góða'' í ''[[Heimskringla|Heimskringlu]]''.
'''Magnús góði Ólafsson''' ([[1024]] – [[25. október]] [[1047]]) var [[konungur Noregs]] frá [[1035]] til dauðadags. Hann var sonur [[Ólafur digri|Ólafs digra]] en var komið til valda af banamönnum hans, stórbændunum [[Kálfur Árnason|Kálfi Árnasyni]] og [[Einar þambarskelfir|Einari þambarskelfi]] vegna óánægju með stjórn [[Sveinn Alfífuson|Sveins Alfífusonar]] sonar [[Knútur ríki|Knúts ríka]]. [[1037]] gerði hann samning við [[Hörðaknútur|Hörðaknút]], erfingja Knúts um að sá þeirra sem fyrr félli frá myndi erfa hinn. Við lát Hörðaknúts [[1042]] varð hann þannig [[konungur Danmerkur]] en ekki [[konungur Englands]] þar sem [[Játvarður góði]] tók við völdum. Magnús gerði engu að síður tilkall til [[enska krúnan|ensku krúnunnar]] og eins erfingi hans, [[Haraldur harðráði]], eftir hans dag. [[1043]] vann hann mikinn sigur á [[Vindar|Vindum]] í [[orrustan á Hlýrskógsheiði|orrustunni á Hlýrskógsheiði]] og bar þá [[öxi]] Ólafs helga, Hel. [[1046]] gerði hann Harald harðráða, föðurbróður sinn, að meðkonungi sínum þannig að sá sem fyrr létist myndi erfa hinn. Hann lést við fall af hestbaki. Frá Magnúsi segir í ''Magnúss sögu góða'' í ''[[Heimskringla|Heimskringlu]]''.

==Tenglar==
* ''[http://www.snerpa.is/net/snorri/magnus-g.htm Magnúss saga góða]'' hjá [[Netútgáfan|Netútgáfunni]].


{{sögustubbur}}
{{sögustubbur}}

Útgáfa síðunnar 25. júní 2007 kl. 12:41

Magnús og Hörðaknútur mætast við Gautelfi 1037.

Magnús góði Ólafsson (102425. október 1047) var konungur Noregs frá 1035 til dauðadags. Hann var sonur Ólafs digra en var komið til valda af banamönnum hans, stórbændunum Kálfi Árnasyni og Einari þambarskelfi vegna óánægju með stjórn Sveins Alfífusonar sonar Knúts ríka. 1037 gerði hann samning við Hörðaknút, erfingja Knúts um að sá þeirra sem fyrr félli frá myndi erfa hinn. Við lát Hörðaknúts 1042 varð hann þannig konungur Danmerkur en ekki konungur Englands þar sem Játvarður góði tók við völdum. Magnús gerði engu að síður tilkall til ensku krúnunnar og eins erfingi hans, Haraldur harðráði, eftir hans dag. 1043 vann hann mikinn sigur á Vindum í orrustunni á Hlýrskógsheiði og bar þá öxi Ólafs helga, Hel. 1046 gerði hann Harald harðráða, föðurbróður sinn, að meðkonungi sínum þannig að sá sem fyrr létist myndi erfa hinn. Hann lést við fall af hestbaki. Frá Magnúsi segir í Magnúss sögu góða í Heimskringlu.

Tenglar

Snið:Sögustubbur


Fyrirrennari:
Sveinn Knútsson
Konungur Noregs
(1035 – 1047)
Eftirmaður:
Haraldur harðráði
Fyrirrennari:
Hörðaknútur
Konungur Danmerkur
(1042 – 1047)
Eftirmaður:
Sveinn Úlfsson