Alfasundrun

Alfasundrun er form geislavirkrar sundrunar þar sem að atómkjarninn sendir frá sér alfaeind og breytist í kjarna með massatölu fjórum lægri og sætistölu tveimur lægri en fyrir var.

Til dæmis:

${}^{2}{}_{92}^{38}{\hbox{U}}\;\to \;{}^{2}{}_{90}^{34}{\hbox{Th}}\;+\;{}_{2}^{4}{\hbox{He}},$

þó að þetta er yfirleitt skrifað sem:

${}^{238}{\hbox{U}}\;\to \;^{234}{\hbox{Th}}\;+\;\alpha .$

Takið eftir að alfaeind er helínkjarni og að bæði massatala og sætistala geymast. Alfasundrun er hægt að hugsa sem kjarnaklofningur þar sem að móðurkjarninn skiptist í tvo dótturkjarna. Alfasundrun er í grundvallaratriðum skammtafræðilegt smugferli. Í sumum geislavirkum efnum, þegar betasundrun gerist með alfasundrun, myndast helíneind.

Vegna alfasundrunar, kemur næstum allt helín sem að framleitt er í heimunum í dag úr neðanjarðarsetlögum hafa að geyma steintegundir sem að innhalda úran eða þórín. Það kemur svo upp á yfirborðið sem aukaafurð við vinnslu á jarðgasi.