„Fnjóskadalur“: Munur á milli breytinga

Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu
Efni eytt Efni bætt við
Hlynurm89 (spjall | framlög)
Ekkert breytingarágrip
Ahjartar (spjall | framlög)
mEkkert breytingarágrip
Lína 7: Lína 7:


==Bæir==
==Bæir==
Í dalnum eru margir bæir, og má þar meðal annarra nefna [[Steinkirkja|Steinkirkju]], [[Þverá (Fnjóskadal)|Þverá]], [[Illugastaðir (Fnjóskadal)|Illugastaði]], [[Végeirsstaðir|Végeirsstaði]], [[Háls (Fnjóskadal)|Háls]], [[Reykir (Fnjóskadal)|Reykir]], Hallgilsstaðir og [[Sólvangur (Fnjóskadal)|Sólvangur]].
Í dalnum eru margir bæir, og má þar meðal annarra nefna [[Steinkirkja|Steinkirkju]], [[Þverá (Fnjóskadal)|Þverá]], [[Illugastaðir (Fnjóskadal)|Illugastaði]], [[Végeirsstaðir|Végeirsstaði]], [[Háls (Fnjóskadal)|Háls]], [[Reykir (Fnjóskadal)|Reyki]], [[Hallgilsstaðir|Hallgilsstaði]] og [[Sólvangur (Fnjóskadal)|Sólvang]].


==Skógar==
==Skógar==
Lína 13: Lína 13:


==Jarðfræði==
==Jarðfræði==
Dalurinn er grafinn af vatnsföllum, einkum Fnjóská og [[skriðjökull|skriðjöklum]] á [[ísöld]]. Hann lá upphaflega beint norður og var þá Flateyjardalsheiði hluti af honum og Fnjóská rann til sjávar í utanverðan Sklálfanda. Með tímanum grófu ár og jöklar skarð í fjöllin þar sem Dalsmynni er nú og svo fór að lokum að Fnjóska fann sér þar farveg og tók að renna til Eyjafjarðar. Í ísaldarlok, fyrir um 12.000 árum síðan, stífluðu jöklar Dalsmynni og Ljósavatnsskarð og þá myndaðist mikið [[jökullón]] í dalnum, um 40 kílómetra langt, og má enn sjá móta fyrir strandlínum þess hátt í hlíðum fjallanna. Lónið hvarf þegar jöklarnir hopuðu.
Dalurinn er grafinn af vatnsföllum, einkum Fnjóská og [[skriðjökull|skriðjöklum]] á [[ísöld]]. Hann lá upphaflega beint norður og var þá [[Flateyjardalsheiði]] og [[Flateyjardalur]] hluti af honum og Fnjóská rann til sjávar í utanverðan Sklálfanda. Með tímanum grófu ár og jöklar skarð í fjöllin þar sem Dalsmynni er nú og svo fór að lokum að Fnjóska fann sér þar farveg og tók að renna til Eyjafjarðar. Í ísaldarlok, fyrir um 12.000 árum síðan, stífluðu jöklar Dalsmynni og Ljósavatnsskarð og þá myndaðist mikið [[jökullón]] í dalnum, um 40 kílómetra langt, og má enn sjá móta fyrir strandlínum þess hátt í hlíðum fjallanna. Lónið hvarf þegar jöklarnir hopuðu.


Jarðhiti er við Reyki og þaðan liggur hitaveita allt til [[Grenivík]]ur.<ref>Guðni Axelsson, Árni Hjartarson, Ólafur G. Flóvenz, Bjarni Gautason (ritstj.)2006. Reykir í Fnjóskadal : jarðhitarannsóknir, jarðfræðikort, dæluprófun og mat á afkastagetu jarðhitakerfis. Íslenskar orkurannsóknir, ÍSOR-2006/033 </ref>
Jarðhiti er við Reyki og þaðan liggur hitaveita allt til [[Grenivík]]ur.<ref>Guðni Axelsson, Árni Hjartarson, Ólafur G. Flóvenz, Bjarni Gautason (ritstj.)2006. Reykir í Fnjóskadal : jarðhitarannsóknir, jarðfræðikort, dæluprófun og mat á afkastagetu jarðhitakerfis. Íslenskar orkurannsóknir, ÍSOR-2006/033 </ref>

Útgáfa síðunnar 10. febrúar 2020 kl. 10:37

Vaglaskógur í Fnjóskadal.

Fnjóskadalur (stundum kallaður Hnjóskadalur áður fyrr) er mikill dalur í Suður-Þingeyjarsýslu. Hann dregur nafn af svokölluðum „fnjóskum“, sem eru „þurrir og feysknir trjábútar“.[1]

Dragáin Fnjóská rennur eftir honum. Í suðri endar hann í þrem eyðidölum, Bleiksmýrardal, Hjaltadal og Timburvalladal, en nyrst sveigir dalurinn til vesturs og heitir þar Dalsmynni. Um það rennur Fnjóská til sjávar í Eyjafirði. Norður af dalnum er Flateyjardalsheiði og norðan við hana Flateyjardalur. Vestan dalsins er Vaðlaheiði og vestan hennar er Svalbarðsströnd. Austan dalsins eru einnig fjöll, að norðan milli hans og Köldukinnar og að sunnan milli Fnjóskadals og Bárðardals. Þar á milli er Ljósavatnsskarð.

Hringvegurinn liggur um Fnjóskadal og til vesturs til Svalbarðsstrandar um Víkurskarð, nokkru sunnan við Dalsmynni, en til austurs um Ljósavatnsskarð til Bárðardals. Áður lá vegurinn til Eyjafjarðar upp úr dalnum miðjum um Vaðlaheiði og nú er rætt um að gera jarðgöng undir heiðina.

Bæir

Í dalnum eru margir bæir, og má þar meðal annarra nefna Steinkirkju, Þverá, Illugastaði, Végeirsstaði, Háls, Reyki, Hallgilsstaði og Sólvang.

Skógar

Í Fnjóskadal er Vaglaskógur, einn stærsti upprunalegi skógur á Íslandi, en einnig eru þar Lundsskógur og Þórðarstaðaskógur.

Jarðfræði

Dalurinn er grafinn af vatnsföllum, einkum Fnjóská og skriðjöklum á ísöld. Hann lá upphaflega beint norður og var þá Flateyjardalsheiði og Flateyjardalur hluti af honum og Fnjóská rann til sjávar í utanverðan Sklálfanda. Með tímanum grófu ár og jöklar skarð í fjöllin þar sem Dalsmynni er nú og svo fór að lokum að Fnjóska fann sér þar farveg og tók að renna til Eyjafjarðar. Í ísaldarlok, fyrir um 12.000 árum síðan, stífluðu jöklar Dalsmynni og Ljósavatnsskarð og þá myndaðist mikið jökullón í dalnum, um 40 kílómetra langt, og má enn sjá móta fyrir strandlínum þess hátt í hlíðum fjallanna. Lónið hvarf þegar jöklarnir hopuðu.

Jarðhiti er við Reyki og þaðan liggur hitaveita allt til Grenivíkur.[2]

Heimildir

  1. „Örnefnastofnun Íslands - fyrirspurnir“.
  2. Guðni Axelsson, Árni Hjartarson, Ólafur G. Flóvenz, Bjarni Gautason (ritstj.)2006. Reykir í Fnjóskadal : jarðhitarannsóknir, jarðfræðikort, dæluprófun og mat á afkastagetu jarðhitakerfis. Íslenskar orkurannsóknir, ÍSOR-2006/033