„Friðrik barbarossa“: Munur á milli breytinga

Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu
Efni eytt Efni bætt við
Ekkert breytingarágrip
mEkkert breytingarágrip
 
Lína 8: Lína 8:
[[1189]] lagði Friðrik upp í [[Þriðja krossferðin|þriðju krossferðina]] sem einnig var leidd af [[Filippus Ágústus|Filippusi Ágústusi]] Frakkakonungi og [[Ríkharður ljónshjarta|Ríkharði ljónshjarta]]. Hann lést þegar hann hélt yfir ána Salef (nú [[Göksu]]) í [[Kilikía|Kilikíu]] í suðausturhluta [[Anatólía|Anatólíu]].
[[1189]] lagði Friðrik upp í [[Þriðja krossferðin|þriðju krossferðina]] sem einnig var leidd af [[Filippus Ágústus|Filippusi Ágústusi]] Frakkakonungi og [[Ríkharður ljónshjarta|Ríkharði ljónshjarta]]. Hann lést þegar hann hélt yfir ána Salef (nú [[Göksu]]) í [[Kilikía|Kilikíu]] í suðausturhluta [[Anatólía|Anatólíu]].


Í [[seinni heimsstyrjöldin]]ni var [[Innrásin í Sovétríkin|innrás Þjóðverja í Sovétríkin]] árið 1940 nefnd „Barbarossa-aðgerðin“ (þýska: ''Unternehmen Barbarossa'') í höfuðið á Friðriki.
Í [[seinni heimsstyrjöldin]]ni var [[Innrásin í Sovétríkin|innrás Þjóðverja í Sovétríkin]] árið 1941 nefnd „Barbarossa-aðgerðin“ (þýska: ''Unternehmen Barbarossa'') í höfuðið á Friðriki.


{{commonscat|Frederick I, Holy Roman Emperor|Friðriki barbarossa}}
{{commonscat|Frederick I, Holy Roman Emperor|Friðriki barbarossa}}

Nýjasta útgáfa síðan 27. nóvember 2018 kl. 22:21

Friðrik og synir hans tveir, lýsing úr Welf-krónikunni.

Friðrik barbarossa („rauðskeggur“) eða Friðrik 1. (112210. júní 1190) var kjörinn konungur Þýskalands í Frankfurt 4. mars árið 1152. Hann var krýndur í Aachen 9. mars og krýndur konungur Ítalíu 1154 í Pavíu og loks keisari hins heilaga rómverska ríkis af Hadríanusi 4. páfa í Róm 18. júní 1155.

Áður en hann gerðist keisari var hann hertogi af Svefalandi sem Friðrik 3. Hann var sonur Friðriks 2. af Hohenstaufen-ættinni. Móðir hans, Júdit, var dóttir Hinriks svarta, hertoga af Bæjaralandi, og Friðrik var því kominn af tveimur valdamestu ættum Þýskalands á þeim tíma.

Friðrik fór í margar herfarir til Ítalíu en í þeirri síðustu árið 1174 beið hann ósigur gegn Langbarðabandalaginu í orrustunni við Legnano. Með friðarsamningum í Konstanz fengu borgirnar í Langbarðalandi rétt til að kjósa sér eigin stjórn.

1189 lagði Friðrik upp í þriðju krossferðina sem einnig var leidd af Filippusi Ágústusi Frakkakonungi og Ríkharði ljónshjarta. Hann lést þegar hann hélt yfir ána Salef (nú Göksu) í Kilikíu í suðausturhluta Anatólíu.

Í seinni heimsstyrjöldinni var innrás Þjóðverja í Sovétríkin árið 1941 nefnd „Barbarossa-aðgerðin“ (þýska: Unternehmen Barbarossa) í höfuðið á Friðriki.