„Þórður Andrésson“: Munur á milli breytinga

Efni eytt Efni bætt við

Innfellt

Útgáfa síðunnar 8. júní 2017 kl. 16:12

Þórður Andrésson (d. 27. september 1264) var íslenskur höfðingi í lok Sturlungaaldar og bjó á Stóruvöllum. Hann var af ætt Oddaverja, sonur Andrésar Sæmundssonar (um 1200 - 26. maí 1268) goðorðsmanns í Eyvindarmúla og Skarði, sonar Sæmundar Jónssonar í Odda, en móðir Þórðar er óþekkt. Þórður var helsti foringi Oddaverja upp úr miðri 13. öld en bræður hans, þeir Magnús Agnar, Eyjólfur og Brandur fylgdu honum að málum. Þórður átti í deilum við Gissur Þorvaldsson og reyndi oftar en einu sinni að brugga honum banaráð, sendi meðal annars sonum Brands Kolbeinssonar bréf og vildi fá þá til að ganga í bandalag við sig og bana Gissuri en þeir létu Gissur vita.

Bræður Þórðar sóttu að Gissuri haustið 1264 þar sem hann var fáliðaður á ferð við Hvítá (Þórður var sjálfur skammt undan) en Gissur slapp frá þeim og safnaði liði. Komið var á sáttafundi en Gissur afvopnaði bræðurna og fór með þá að Þrándarholti í Gnúpverjahreppi. Þar var Þórður höggvinn en bræðrum hans gefin grið. Áður en Þórður var tekinn af lífi bað hann Gissur að fyrirgefa sér það sem hann hefði gert á hlut hans en Gissur svaraði: „Það skal ég gera þegar þú ert dauður.“ Eftir Þórði er höfð hin fræga setning: „Mínar eru sorgirnar þungar sem blý“ sem hann sagði rétt fyrir andlátið.

Þórður hefur verið kallaður síðasti Oddaverjinn því að þótt bræður hans lifðu eftir og margir aðrir af ættinni var valdaskeiði hennar endanlega lokið við lát hans.

@@ Lína 1: / Lína 1: @@
 '''Þórður Andrésson''' (d. [[27. september]] [[1264]]) var íslenskur höfðingi í lok [[Sturlungaöld|Sturlungaaldar]] og bjó á [[Stóruvellir|Stóruvöllum]]. Hann var af ætt [[Oddaverjar|Oddaverja]], sonur Andrésar Sæmundssonar (um 1200 - 26. maí 1268) goðorðsmanns í Eyvindarmúla og Skarði, sonar [[Sæmundur Jónsson|Sæmundar Jónssonar]] í Odda, en móðir Þórðar er óþekkt. Þórður var helsti foringi Oddaverja upp úr miðri 13. öld en bræður hans, þeir Magnús Agnar, Eyjólfur og Brandur fylgdu honum að málum. Þórður átti í deilum við [[Gissur Þorvaldsson]] og reyndi oftar en einu sinni að brugga honum banaráð, sendi meðal annars sonum [[Brandur Kolbeinsson|Brands Kolbeinssonar]] bréf og vildi fá þá til að ganga í bandalag við sig og bana Gissuri en þeir létu Gissur vita.
-Bræður Þórðar sóttu að Gissuri haustið 1264 þar sem hann var fáliðaður á ferð við [[Hvítá (Árnessýslu)|Hvítá]] (Þórður var sjálfur skammt undan) en Gissur slapp frá þeim og safnaði liði. Komið var á sáttafundi en Gissur afvopnaði bræðurna og fór með þá að [[Þrándarholt]]i í Gnúpverjahreppi. Þar var Þórður höggvinn en bræðrum hans gefin grið. Áður en Þórður var tekinn af lífi bað hann Gissur að fyrirgefa sér það sem hann hefði gert á hlut hans en Gissur svaraði: „Það skal ég gera þegar þú ert dauður.“
+Bræður Þórðar sóttu að Gissuri haustið 1264 þar sem hann var fáliðaður á ferð við [[Hvítá (Árnessýslu)|Hvítá]] (Þórður var sjálfur skammt undan) en Gissur slapp frá þeim og safnaði liði. Komið var á sáttafundi en Gissur afvopnaði bræðurna og fór með þá að [[Þrándarholt]]i í Gnúpverjahreppi. Þar var Þórður höggvinn en bræðrum hans gefin grið. Áður en Þórður var tekinn af lífi bað hann Gissur að fyrirgefa sér það sem hann hefði gert á hlut hans en Gissur svaraði: „Það skal ég gera þegar þú ert dauður.“ Eftir Þórði er höfð hin fræga setning: „Mínar eru sorgirnar þungar sem blý“ sem hann sagði rétt fyrir andlátið.
 Þórður hefur verið kallaður síðasti Oddaverjinn því að þótt bræður hans lifðu eftir og margir aðrir af ættinni var valdaskeiði hennar endanlega lokið við lát hans.