„Niðursöllun í fáránleika“: Munur á milli breytinga
Removed interwikis |
|||
Lína 6: | Lína 6: | ||
[[Flokkur:Rökfræði]] |
[[Flokkur:Rökfræði]] |
||
[[da:Absurd (logik)]] |
|||
[[en:Reductio ad absurdum]] |
|||
[[hu:Reductio ad absurdum]] |
|||
[[ru:Приведение к абсурду]] |
Nýjasta útgáfa síðan 19. nóvember 2013 kl. 11:58
Niðursöllun í fáránleika (á latínu reductio ad absurdum eða reductio ad impossibile) eða óbein sönnun er gerð röksemdafærslu þar sem gengið er út frá staðhæfingu röksemdafærslunnar vegna og sýnt fram á að hún leiði til fráleitrar niðurstöðu eða mótsagnar; þá er staðhæfingunni hafnað og ályktað að gagnstæð staðhæfing sé sönn.
Niðursöllun í fáránleika byggir á mótsagnarlögmálinu — það er að segja þeirri forsendu að það sé ómögulegt að staðhæfing og neitun hennar séu samtímis sannar — og lögmálinu um annað tveggja — það er að segja þeirri forsendu að annaðhvort staðhæfing eða neitun hennar hljóti að vera sönn.
Heitið á röksemdafærslunni er komið úr grísku: ἡ εἰς ἄτοπον ἀπαγωγή (hē eis átopon apagōgḗ), sem merkir orðrétt „leiðsla til staðleysu“. Það kemur oft fyrir í ritum Aristótelesar.