„Gamli sáttmáli“: Munur á milli breytinga
m Óþarfi að setja tengil sem tengir á greinina sjálfa, feitletraði í staðinn. |
|||
| Lína 2: | Lína 2: | ||
Konungur taldi '''Gamla sáttmála''' fallinn úr gildi eftir [[Kópavogsfundurinn|Kópavogsfundinn]] [[1662]] og þegar frelsisbarátta Íslendinga stóð sem hæst á 19. öld undir forystu [[Jón Sigurðsson|Jóns Sigurðssonar]] forseta, vísaði hann oftar en ekki til ákvæða Gamla sáttmála og hélt því alltaf fram að hann væri í fullu gildi, þó að það væri mjög umdeilt. Þetta var samt hans sterkasta vopn og ásamt öðrum reyndist það bíta. |
Konungur taldi '''Gamla sáttmála''' fallinn úr gildi eftir [[Kópavogsfundurinn|Kópavogsfundinn]] [[1662]] og þegar frelsisbarátta Íslendinga stóð sem hæst á 19. öld undir forystu [[Jón Sigurðsson|Jóns Sigurðssonar]] forseta, vísaði hann oftar en ekki til ákvæða Gamla sáttmála og hélt því alltaf fram að hann væri í fullu gildi, þó að það væri mjög umdeilt. Þetta var samt hans sterkasta vopn og ásamt öðrum reyndist það bíta. |
||
[[Flokkur:Íslandssaga]] |
|||
Útgáfa síðunnar 12. ágúst 2004 kl. 23:44
Gamli sáttmáli var samkomulag Íslendinga við Hákon gamla, Noregskonung. Sáttmálinn var gerður 1262 og fól hann það í sér, að konungur Noregs væri jafnframt konungur Íslands og að Íslendingar væru skattþegnar Noregskonungs. Á móti skuldbatt Noregskonungur sig til þess að halda uppi siglingum til Íslands og skyldu ekki færri en 2 skip koma til Íslands frá Noregi árlega með nauðsynjavarning. Þótti þetta vera misjafnlega efnt af hálfu Noregskonungs.
Konungur taldi Gamla sáttmála fallinn úr gildi eftir Kópavogsfundinn 1662 og þegar frelsisbarátta Íslendinga stóð sem hæst á 19. öld undir forystu Jóns Sigurðssonar forseta, vísaði hann oftar en ekki til ákvæða Gamla sáttmála og hélt því alltaf fram að hann væri í fullu gildi, þó að það væri mjög umdeilt. Þetta var samt hans sterkasta vopn og ásamt öðrum reyndist það bíta.