„Hebreska biblían“: Munur á milli breytinga
mEkkert breytingarágrip |
|||
| Lína 4: | Lína 4: | ||
Hebreska biblían er ''[[torah]]'' (''lögmálið''), ''ritin'' og ''spámennirnir''. Torah eða lögmálið eru [[Mósebækurnar]] fimm, ritin eru söguritin, spekiritin og sálmarnir og að lokum spámannaritin. |
Hebreska biblían er ''[[torah]]'' (''lögmálið''), ''ritin'' og ''spámennirnir''. Torah eða lögmálið eru [[Mósebækurnar]] fimm, ritin eru söguritin, spekiritin og sálmarnir og að lokum spámannaritin. |
||
Í |
Í [[1. Mósebók|Fyrstu Mósebók]] segir frá því að [[Guð]] hafi gert eilífan sáttmála við afkomendur [[Abraham (ættfaðir)|Abrahams]], þ.e. gyðinga. Sem hluti af sáttmálanum lofar hann þeim eigin landi, ''[[Fyrirheitna landið|Fyrirheitna landinu]]'', sem er ein af undirstöðum [[zíonismi|zíonisma]]. |
||
Textinn í Fyrstu Mósebók 17 er eftirfarandi: |
Textinn í Fyrstu Mósebók 17 er eftirfarandi: |
||
Útgáfa síðunnar 21. apríl 2013 kl. 16:09
Hebreska biblían er það heiti sem Gyðingar nota á stundum um þau rit sem kristnir nefna Gamla testamentið og eru sameiginleg helgirit kristinna og Gyðinga. Nafnið og hugtakið "Gamla testamentið" er einungis notað í kristni. Hebreska biblían er torah (lögmálið), ritin og spámennirnir. Torah eða lögmálið eru Mósebækurnar fimm, ritin eru söguritin, spekiritin og sálmarnir og að lokum spámannaritin.
Í Fyrstu Mósebók segir frá því að Guð hafi gert eilífan sáttmála við afkomendur Abrahams, þ.e. gyðinga. Sem hluti af sáttmálanum lofar hann þeim eigin landi, Fyrirheitna landinu, sem er ein af undirstöðum zíonisma.
Textinn í Fyrstu Mósebók 17 er eftirfarandi:
„Ég set sáttmála minn milli mín og þín og þinna niðja eftir þig, kynslóð eftir kynslóð, eilífan sáttmála. Ég mun vera þinn Guð og þinna niðja eftir þig. Landið þar sem þú nú býrð landlaus, allt Kanaansland, gef ég þér og niðjum þínum eftir þig til ævinlegrar eignar. Og ég vil vera þeirra Guð.“[1]