Ä

Ä og ä [ɛː]^ⓘ er tuttugasti og áttundi bókstafurinn í finnsk-sænska stafrófinu. Ä er einnig notað í þýsku, finnsku, eistnesku og slóvakísku en er þó ekki talið eiginlegur bókstafur í þýsku.

Framburður

Ä er borið ætíð fram sem [æ] í finnsku; í sænsku og eistnesku er það ýmist [æ] og [ɛ], til dæmis í sænsku orðunum här [hæ:r] og väg [vɛ:g]. Framburður á bókstafnum ä samsvarar framburðinum á æ í dönsku og norsku.

Saga

Bókstafurinn Ä á uppruna í því að iðulega var skeytt saman A og E (sjá einnig Æ) í einn bókstaf til þess að spara pláss í latneskum miðaldahandritum. Þar sem skrifa átti ae var e-ið sett ofan á a-ið. Þetta var síðan einfaldað með því að setja tvo punkta í stað e-sins. Í sænsku (hvorki finnska né eistneska voru þá orðin ritmál) var bókstafurinn æ mun algengari en ä allt fram á 16. öld en fór síðan að snúast við undir þýskum áhrifum.