„Áveita“: Munur á milli breytinga
Efni eytt Efni bætt við
m r2.7.2) (Vélmenni: Bæti við: zh-yue:灌田 |
m r2.7.2) (Vélmenni: Bæti við: te:సాగునీరు |
||
Lína 73: | Lína 73: | ||
[[sw:Umwagiliaji]] |
[[sw:Umwagiliaji]] |
||
[[ta:நீர்ப்பாசனம்]] |
[[ta:நீர்ப்பாசனம்]] |
||
[[te:సాగునీరు]] |
|||
[[tr:Sulama]] |
[[tr:Sulama]] |
||
[[uk:Іригація]] |
[[uk:Іригація]] |
Útgáfa síðunnar 20. desember 2012 kl. 15:57
Áveita kallast sú aðferð í landbúnaði að veita vatni, úr úrkomu, ám eða stöðuvötnum á þurrt ræktunarland. Aðferðin var fyrst notuð í Mesópótamíu 600 árum fyrir Krist. Áveitur geta haft ólík form eins og:
- Pallarækt þar sem vatni er hleypt niður fjallshlíðar og margnýtt
- Áveitur sem byggjast á tjörnum og vötnum. Grafnir eru skurðir milli og vatni hleypt á þá
- Vatnsleiðslur eru lagðar um þurrsvæði og látið dropa úr götum á þeim
- Þar sem neðanjarðarhellar flytja vatn milli svæða eru dýr nýtt til að dæla upp grunnvatni til jarðræktar