„Rafmótstaða“: Munur á milli breytinga

Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu
Efni eytt Efni bætt við
VolkovBot (spjall | framlög)
Xqbot (spjall | framlög)
Lína 75: Lína 75:
[[uk:Електричний опір]]
[[uk:Електричний опір]]
[[ur:برقی مزاحمت]]
[[ur:برقی مزاحمت]]
[[vi:Điện trở]]
[[vi:Điện trở (thuần)]]
[[wo:Ndëgërlu gu mbëj]]
[[wo:Ndëgërlu gu mbëj]]
[[zh:电阻]]
[[zh:电阻]]

Útgáfa síðunnar 26. febrúar 2011 kl. 07:38

Rafmótstaða (oftast kölluð (raf)viðnám) er tregða rafleiðara við að flytja rafstaum og veldur spennufalli í rafrás. Er yfirleitt fasti í rafrásum, en er þó háð hita leiðarans.

Skilgreining

Ef rafleiðari ber einsleitan jafnstraum má reikna rafmótstöðu með eftirfarandi jöfnu:

þar sem

l er lengd leiðara,
A er þverskurðarflatarmál hans og
ρ eðlisviðnám.

Rafmótstaða í riðstraumsrás kallast samviðnám og er summa raun- og launviðnáms rásarinnar. Í jafnstraumsrás er launviðnám núll, þ.a. rafviðnám er eingönu raunviðnám.

Ohmslögmál gefur samband rafspennu, V, rafstraums I og rafmótstöðu R í rafrás með jöfnunni V = IR. Ofurleiðari hefur enga rafmótstöðu.