„Langsverð“: Munur á milli breytinga
Ekkert breytingarágrip |
Ekkert breytingarágrip |
||
Lína 1: | Lína 1: | ||
[[Mynd:Wallerstein 219.jpg|thumb|Menn í [[herneskja|herneskjum]] takast á með því að „hálfverða“ langsverð sín. Riddarinn til hægri |
[[Mynd:Wallerstein 219.jpg|thumb|Menn í [[herneskja|herneskjum]] takast á með því að „hálfverða“ langsverð sín. Riddarinn til hægri ber með efri hjöltum í hjálm hins, en sá er til vinstri er beitir oddi sverðs síns sem spjóti.]] |
||
[[Mynd:Espadon-Morges.jpg|thumb|100px|Svissneskt Langsverð frá 15. eða 16. öld.]] |
[[Mynd:Espadon-Morges.jpg|thumb|100px|Svissneskt Langsverð frá 15. eða 16. öld.]] |
||
'''Langsverð''' er heiti yfir löng evrópsk [[sverð]] frá um 13. öld til um 1550 og voru enn jafnvel í notkun á 17. öld. |
'''Langsverð''' er heiti yfir löng evrópsk [[sverð]] frá um 13. öld til um 1550 og voru enn jafnvel í notkun á 17. öld. |
Útgáfa síðunnar 2. febrúar 2011 kl. 21:33
Langsverð er heiti yfir löng evrópsk sverð frá um 13. öld til um 1550 og voru enn jafnvel í notkun á 17. öld.
Saga langsverða
Upphaflega er talið að þessi tegund sverða hafi verið þróuð fyrir riddara til að berjast á hestbaki, en aukin lengd blaðsins auðveldaði mönnum að höggva eða stinga fjandmann sinn af háum hestum. Voru langsverð iðulega notuð í annarri hendi á hestbaki, en lengd meðalkaflans var nægileg til að nota báðar hendur, sem varð reglan þegar barist var á fæti.
Einnig var barist með aðra eður báðar hendur á blaði sverðsins, en það var gert þegar menn áttust við vel brynvarða andstæðinga. Sú aðferð var kölluð að „hálfsverða“, en sverðseggin gat ekki skorið brynjur í sundur og varð því að beita oddi sverðsins eins og spjóti eður hjöltum þess sem hamri til þess að stinga sér leið í gegnum hana eða rota fjandmanninn.
Þegar komið var fram á 16. öld voru langsverð orðin algeng vopn meðal málaliða í Evrópu, enda var skjöldurinn fallinn úr notkun að miklu leyti.