„Sónata“: Munur á milli breytinga
Efni eytt Efni bætt við
m robot Bæti við: fa, ka, la Breyti: gl, ru |
Luckas-bot (spjall | framlög) m robot Bæti við: be-x-old:Саната |
||
| Lína 28: | Lína 28: | ||
[[ar:سوناتا]] |
[[ar:سوناتا]] |
||
[[bar:Sonatn]] |
[[bar:Sonatn]] |
||
[[be-x-old:Саната]] |
|||
[[bg:Соната]] |
[[bg:Соната]] |
||
[[ca:Sonata]] |
[[ca:Sonata]] |
||
Útgáfa síðunnar 19. ágúst 2010 kl. 17:27
- Þessi grein fjallar um tónsmíð ætluð hljóðfærum. Sjá einnig sónötuform.
Sónata er tónsmíð ætluð hljóðfæri (oft einleikshljóðfæri með undirleik), sem skiptist venjulega í þrjá eða fjóra kafla.
Orðsifjar
Orðið „sónata“ er nýtt í íslensku og kom upprunalega sem tökuorð frá danska orðinu sonate, sem kemur úr ítalska orðinu sonata („hljómað“) en það er kvenkyns lýsingarháttur þátíðar sagnarinnar suonare („að hljóma“) frá latneska orðinu sono („ég hljóma“).[1][2]
Tengt efni
Heimildir
- ↑ Kristinn Ármannsson (2001). Latnesk málfræði. Mál og menning. ISBN 9979-3-0739-0.
- ↑ Ásgeir Blöndal Magnússon (3. prentun mars 2008). Íslensk orðsifjabók. Stofnun Árna Magnússonar í íslenskum fræðum. ISBN 978-9979-654-01-8. á blaðsíðu 928 undir „sónata“.
