„Ljóðaháttur“: Munur á milli breytinga
Ekkert breytingarágrip |
mEkkert breytingarágrip |
||
Lína 1: | Lína 1: | ||
'''Ljóðaháttur''' (að fornu: '''ljóðaháttr''') er bragarháttur sem sjá má í sumum [[Eddukvæði|Eddukvæðum]], t.d. [[Hávamál]]um. Einnig í [[Sólarljóð]]um. |
'''Ljóðaháttur''' (að fornu: '''ljóðaháttr''') er bragarháttur sem sjá má í sumum [[Eddukvæði|Eddukvæðum]], t.d. [[Hávamál]]um. Einnig í [[Sólarljóð]]um. |
||
Í vísum undir Ljóðahætti eru yfirleitt sex |
Í vísum undir Ljóðahætti eru yfirleitt sex [[vísuorð]] eða [[hending]]ar (línur), og er fyrri helmingur vísunnar (1.-3. hending) eins að bragformi og sá seinni (4.-6. hending). [[Stuðlasetning]] bindur fyrstu tvær hendingarnar saman, síðan eru tveir [[stuðull|stuðlar]] í þeirri þriðju, sbr. feitletrun. Þetta er svo endurtekið í seinni helmingi vísunnar. |
||
* ''Hávamál'' 77 |
* ''Hávamál'' 77 |
Útgáfa síðunnar 30. nóvember 2009 kl. 00:39
Ljóðaháttur (að fornu: ljóðaháttr) er bragarháttur sem sjá má í sumum Eddukvæðum, t.d. Hávamálum. Einnig í Sólarljóðum.
Í vísum undir Ljóðahætti eru yfirleitt sex vísuorð eða hendingar (línur), og er fyrri helmingur vísunnar (1.-3. hending) eins að bragformi og sá seinni (4.-6. hending). Stuðlasetning bindur fyrstu tvær hendingarnar saman, síðan eru tveir stuðlar í þeirri þriðju, sbr. feitletrun. Þetta er svo endurtekið í seinni helmingi vísunnar.
- Hávamál 77
|
|
Ljóðaháttur er oft notaður til að koma á framfæri lífsspeki, og er stundum leikið með andstæður í fyrri og seinni helmingi vísnanna. Hér er t.d. bent á forgengileika líkamans í fyrri vísuhelmingi, og ódauðleika orðstírsins í þeim seinni. Flestir kannast við seinni hluta eftirfarandi vísu, sem er sú næstsíðasta í Sólarljóðum:
- Sólarljóð 82
|
Í ljóðahætti er ekkert rím, hvorki innrím né endarím.
Heimild
- Norska Wikipedian, 31. janúar 2008, og fleiri heimildir.