Brasilískt jiu-jitsu

Brasilískt jiu jitsu er íþrótt sem er best lýst sem gólfglímu. Lögð er áhersla á vogarafl umfram styrk, og BJJ er hannað fyrir veikari einstakling á móti stærri og sterkari. Það hentar því fólki af öllum stærðum og gerðum. Markmiðið er að ná yfirburðarstöðu gagnvart andstæðingnum, og fá hann til að gefast upp með lás, svæfingu eða einhvers konar taki. Yfirburðarstaða telst þá einhvers konar staða þar sem andstæðingurinn getur ekki meitt þig, en þú getur meitt hann eða fengið hann á einhvern hátt til að gefast upp.

Uppruni

BJJ á uppruna sinn í japönsku Kodokan júdói, en hefur verið í þróun af Gracie fjölskyldunni í Brasilíu bróðurpartinn af 20. öldinni.

Stofnandi þess telst vera Hélio Gracie sem lærði af japönskum júdómeistara á 3. áratug síðustu aldar ásamt bræðrum sínum. Brasilískt jiu-jitsu fór að njóta alþjóðlegrar viðurkenningar og vinsælda á 10.áratugnum. Royce Gracie vann UFA keppnina (Ultimate fighting championship) í fyrsta skiptið sem hún var haldin árið 1993, og svo aftur 1994 og 1996. Þar var keppni milli manna sem æfðu hinar ýmsu bardagalistir, s.s. box, karate, júdo, tae kwon do og glímu. Gracie var minnsti keppandinn, en valtaði þó yfir keppinauta sýna án þess að kýla varla né sparka.

Bardagaaðferðir

í brasilísku jiu-jitsu er lögð áhersla á gólfglímutækni og lásatök til að yfirbuga andstæðinginn.

Yfirburðir stærri og sterkari andstæðings liggja í þyngri höggum og stærra athafnasvæði, en með glímu á jörðinni eru þessir yfirburðir að mestu útilokaðir. Meirihluta af þeim tökum sem notuð eru til að yfirbuga andstæðinginn eru hægt að skipta í tvo stóra flokka, liðamótatök og kverkatök. Með liðamótataki er yfirleitt tekinn fyrir útlimur og hann teygður þannig að liðamótin fara út fyrir sitt eðlilega hreyfisvið. Þrýstingur er svo aukinn á liðamótin á ákveðin hátt, og sleppt ef andstæðingurinn getur ekki sloppið úr því og gefur til kynna uppgjöf. Uppgjöf er gefin til kynna með því að slá laust á gólf eða andstæðing með flötum lófa. Í flestum keppnum eru liðamótalásar sem beint er að hnjám, ökklum, og mænu bannaðir vegna mikillar hættu á meiðslum. Hinsvegar eru margir liðamótalásar leyfðir sem beinast að sveigjanlegri liðamótum, s.s. úlnlið, olnboga og öxlum. Fleiri lásar eru leyfðir í keppnum eftir því sem keppendur hafa meiri þjálfun. Kyrkingatak, sem truflar blóðflæði til heilans, getur valdið meðvitundarleysi ef andstæðingur gefst ekki nógu fljótt upp. Önnur kverkatök, svokölluð "air chokes" eru ekki eins árangursrík og geta valdið meiðslum. Óalgengara yfirbugunartak, sem má kalla samþjöppunarlás, verður þegar vöðva andstæðings er þrýst að hörðu, stóru beini, oft sköflung, sem veldur miklum sársauka. Þessir lásar eru yfirleitt ekki leyfðir í keppnum vegna hættu á að rífa vöðvavef.

Sérkenni Brasilísks Jiu-jitsu

Brasilískt jiu-jitsu á sameiginlegt með júdó og jujitsu notkun á vogarafli,liðamótatökum og kverkatökum. Ólíkt bjj er Jujitsu ekki keppnisíþrótt, og þar eru notuð spörk og kýlingar. Í nútíma júdó er lögð meiri áhersla á byltur og standandi bardaga. Í brasilísku jiu-jitsu eru leyfðar fleiri aðferðir til að færa bardagann í gólfið, eins og að draga andstæðinginn í gólfið, og að henda sér í gólfið þegar maður hefur náð taki á andstæðingnum. Mikið af tökum og aðferðum sem beitt eru í bjj eru þau sömu og voru í Kodokan júdói, en hinsvegar hefur júdó þróast meira í þá átt að leggja meiri áherslu á standandi bardaga og byltur, fækkað liðamótabrögðum sem leyfileg eru í keppnum, og að gera það áhorfendavænna. Það sem greinir bjj sterkast frá júdó er áherslan á gólfvinnu í bjj, á móti áherslu á byltur í júdó. Stigagjöf í keppnum er einnig mjög ólík. Stíllega eru þessar tvær íþróttir einnig nokkuð ólíkar. Gracie fjölskyldan vildi skapa þjóðlega bardagaíþrótt, með áhrifum frá brasilískri menningu. Þau lögðu líka áherslu á "náinn" bardaga (full-contact fighting) og sjálfsvörn.