„Krummi svaf í klettagjá“: Munur á milli breytinga
Efni eytt Efni bætt við
Bætti við erindi nr. 2 |
Erindi nr. 3 bætt inn |
||
Lína 14: | Lína 14: | ||
:heimafrakkur bannar mér |
:heimafrakkur bannar mér |
||
:seppi´ úr sorp að tína. |
:seppi´ úr sorp að tína. |
||
:Öll er þakin ísi jörð, |
|||
:ekki séð á holtabörð |
|||
:fleygir fuglar geta. |
|||
:En þó leiti út um mó, |
|||
:auða hvergi lítur tó; |
|||
:hvað á hrafn að éta. |
|||
:Á sér krummi ýfði stél, |
:Á sér krummi ýfði stél, |
Útgáfa síðunnar 11. október 2005 kl. 04:25
Krummi svaf í klettagjá er vísa eftir Jón Thoroddsen.
- Krummi svaf í klettagjá,
- kaldri vetrarnóttu á,
- verður margt að meini
- Fyrr en dagur fagur rann,
- freðið nefið dregur hann
- undan stórum steini.
- Allt er frosið úti gor,
- ekkert fæst við ströndu mor
- svengd er metti mína.
- Ef að húsum heim ég fer
- heimafrakkur bannar mér
- seppi´ úr sorp að tína.
- Öll er þakin ísi jörð,
- ekki séð á holtabörð
- fleygir fuglar geta.
- En þó leiti út um mó,
- auða hvergi lítur tó;
- hvað á hrafn að éta.
- Á sér krummi ýfði stél,
- einnig brýndi gogginn vel,
- flaug úr fjallagjótum
- Lítur yfir byggð og bú
- á bænum fyrr en vakna hjú,
- veifar vængjum skjótum.
- Sálaður á síðu lá
- auður feitur garði hjá,
- fyrrum frár á velli.
- Krunk, krunk, nafnar, komið hér,
- krunk, krunk, því oss búin er
- krás á köldu svelli.